FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ (2018)

(THE GIRL IN THE SPIDER'S WEB)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Μυστηρίου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φέντε Άλβαρεζ
  • ΚΑΣΤ: Κλερ Φόι, Ζβέριρ Γκούντνασον, Σίλβια Χουκς, Λακίθ Στάνφιλντ, Στίβεν Μέρτσαντ, Κλας Μπανγκ, Βίκι Κριπς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 117'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Η διαβόητη όσο και απρόσιτη hacker Λίσμπετ Σαλάντερ αναλαμβάνει να επανακτήσει από την NSA ηλεκτρονικό πρόγραμμα που ελέγχει τις πυρηνικές κεφαλές ανά τον κόσμο, κατόπιν επιθυμίας του ίδιου του δημιουργού του συστήματος. Τα καταφέρνει, συνειδητοποιεί όμως με άγριο τρόπο πως είναι πολλοί εκείνοι που επίσης θα ήθελαν να έχουν το πολύτιμο αυτό «όπλο» στην κατοχή τους.

Η δεύτερη αγγλόφωνη ταινία που βασίζεται στη σειρά «Millennium» του συγγραφέα Στιγκ Λάρσον είναι ταυτόχρονα η πρώτη που δεν αποτελεί μεταφορά κάποιου βιβλίου του (μακαρίτη πια) Σουηδού, αλλά βασίζεται στο φερώνυμο έργο του συμπατριώτη του δημοσιογράφου Ντάβιντ Λάγκερκραντς, ο οποίος ανέλαβε να συνεχίσει την εξιστόρηση των περιπετειών της Λίσμπετ Σαλάντερ. Λειτουργεί τόσο σαν sequel του – αμέσως προηγούμενου του franchise – «Το Κορίτσι με το Τατουάζ» (2011), όσο και σαν ενός ειδούς reboot, μιας κι έχει εντελώς διαφορετικό καστ από το καλό φιλμ του Ντέιβιντ Φίντσερ. Αγνοεί σε κάθε περίπτωση τις δύο original σουηδικές ταινίες που δεν έτυχαν αμερικανικού remake («Το Κορίτσι που Έπαιζε με τη Φωτιά» και «Το Κορίτσι στη Φωλιά της Σφήκας»), μη διστάζοντας μάλιστα να εμπλουτίσει το παρελθόν της κεντρικής ηρωίδας με στοιχεία που έρχονται σε «σύγκρουση» με εκείνες.

Το στόρι ξεκινά με τη μικρή Λίσμπετ να φεύγει μακριά από τον αυταρχικό της πατέρα, ο οποίος συστηματικά κακοποιεί σεξουαλικά την αδελφή της, με τη νέα εκδοχή του πρότερου βίου της να μην τονίζει τα δικά της ανάλογα παιδικά τραύματα. Την ξανασυναντάμε περίπου είκοσι χρόνια αργότερα, όταν πια «απολαμβάνει» τις δάφνες μιας άγνωστης μυστηριώδους περσόνας, χάρη στα κείμενα του περιστασιακού εραστή της δημοσιογράφου Μίκαελ Μπλόμκβιστ. Είναι πλέον άσσος του hacking, έχοντας τη δυνατότητα να υποκλέπτει όποιον υπολογιστή του κόσμου θέλει όποτε θέλει, έχει αναπτύξει ικανότητες στο τιμόνι που θα ζήλευαν ακόμα και πρωταθλητές του μηχανοκίνητου αθλητισμού, μένοντας σταθερή στις γνωστές από τα προηγούμενα έργα αμφισεξουαλικές ερωτικές της σχέσεις. Όταν πλησιάζεται από τον μετανιωμένο δημιουργό του προγράμματος Firewall, που δίνει στον κάτοχό του πρόσβαση στους κωδικούς όλων των πυρηνικών όπλων ανά τον κόσμο, δέχεται να τον βοηθήσει να διορθώσει το «λάθος» που έκανε κάποτε, συμφωνώντας να φτιάξει κάτι τόσο πανίσχυρο για την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών, επανακτώντας το για λογαριασμό του. Η ενέργειά της, όμως, αυτή θα την μπλέξει σε έναν επικίνδυνο ιστό αράχνης, έκφραση που εδώ έχει διττή έννοια μιας και «Spiders» αποκαλούνται τα μέλη της εγκληματικής οργάνωση που (μεταξύ άλλων) εποφθαλμιούν το εν λόγω πρόγραμμα.

Έχοντας χάσει το υπόβαθρο της σεξουαλικής κακοποίησης που έκανε τον χαρακτήρα της Λίσμπετ να μοιάζει αληθοφανής ως φεμινίστρια εκδικητής και τιμωρός, το φιλμ του Φέντε Άλβαρεζ (σκηνοθέτης που με τα προηγούμενα φιλμ του, «Το Πρόσωπο του Κακού» και «Μην Ανασαίνεις», έχει καταθέσει πειστικά διαπιστευτήρια) δικαιολογεί τον επαναπροσδιορισμένο χαρακτήρα της μέσω του background με το οποίο συστήνει την ύπαρξη μιας «χαμένης», κακοποιημένης από τον gangster πατέρα τους αδελφής. Με αυτόν τον τρόπο εξαφανίζονται σχεδόν ολοκληρωτικά από την ταινία οι σκηνές σαδιστικής διαστροφής που χαρακτήριζαν όλες τις προηγούμενες της σειράς (ακόμα και αυτήν του Φίντσερ, στα επιτρεπτά όρια μια μεγάλης στουντιακής παραγωγής, βέβαια), κάνοντας τη νέα Λίσμπετ να μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε θηλυκό Τζέισον Μπορν και Τζέιμς Μποντ που ανακουφίζει τον πόνο των άλλων χωρίς η ίδια να τον έχει βιώσει ιδιαίτερα στο πετσί της. Οι συνεχείς σεκάνς καταδιώξεων και πιστολιδίων μετά ξύλου (καλογυρισμένες, πάντως, και με ένα μοντάζ που φτιάχνει εύστοχα το σασπένς) φέρνουν το φιλμ να βουτά στα νερά ενός σύγχρονου mainstream action θρίλερ, θυμίζοντας όμως ταυτόχρονα ταινίες του στιλ «Παγιδευμένη στο Δίκτυο» (1995), οι οποίες εξέταζαν σε ένα πρώιμο και κάπως αφελές για τα σημερινά δεδομένα πλαίσιο τους «κινδύνους έκθεσης στο διαδίκτυο».

Ο ρόλος του δημοσιογράφου Μίκαελ Μπλόμκβιστ είναι άγρια ευνουχισμένος εδώ, κάνοντας την παρουσία του να μοιάζει διακοσμητική (τύπου… κορίτσι του Μποντ!), με το ερωτικό του παρελθόν με τη Λίσμπετ να μην τονίζεται καθόλου, αν και σπεύδει αμέσως προς βοήθεια όταν εκείνη τον αναζητά. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, πως η απόλυτη πρωταγωνίστρια του νέου επεισοδίου του «Κοριτσιού» είναι η punk-goth-cyber-hacker-vigilante (όλα αυτά μαζί) Σαλάντερ της νεόκοπης στον ρόλο Κλερ Φόι. Η Αγγλίδα ηθοποιός φέρνει μια κάπως πιο προσιτή και ανθρώπινη προσέγγιση στον διάσημο χαρακτήρα που υποδύεται, δεν δύναται όμως να ολοκληρώσει τη φιλότιμη προσπάθειά της να μπει στα παπούτσια των προκατόχων της (Νούμι Ραπάς και Ρούνεϊ Μάρα), ένεκα της σεναριακής action στροφής που επιχειρείται σε τούτο. Η μεταμόρφωσή της σε κάτι που μοιάζει με υπερκατάσκοπο των δύο ηπείρων περιορίζει αισθητά τις δυνατότητες για εξερεύνηση του τραυματισμένου κόσμου της και των πρωτόγονων βίαιων ενστίκτων της (πλην μιας οικιακής εισβολής και της επακόλουθης καθαρτικής τιμωρίας), ενώ το διόλου απρόσμενο twist που τη φέρνει αντιμέτωπη με το παρελθόν της κινείται εντός του τυπικού πλαισίου που χαρακτηρίζει εξαρχής το φιλμ. Οι συνέπειες της πιθανής απόκτησης του Firewall από τους κακούς της υπόθεσης φαντάζουν απολύτως ολοκληρωτικές, μην αφήνοντας (προφανώς) ουδεμία αμφιβολία για την τύχη τους.

Το μόνιμα παγωμένο τοπίο της χειμωνιάτικης Σουηδίας στέκει ως ιδανικό φόντο, ειδικά στην καλοκουρδισμένη σεκάνς μοτοσυκλετικής καταδίωξης, η δε επιχειρούμενη ασφυξία της Λίσμπετ εντός πλαστικής σακούλας (που φέρνει ελαφρώς στα απόντα εδώ σαδομαζοχιστικά ερωτικά «παιχνίδια») διεκδικεί βραβείο για μία από τις πιο ευφάνταστες δολοφονικές απόπειρες που έχουν εμφανιστεί εσχάτως. Η αντιπαράθεση «καλού» – «κακού» που έπεται τούτης, όμως, πατάει πάνω στο συναισθηματικό χαλί που έχει στρωθεί από το ξεκίνημα κιόλας του φιλμ και που, εκτός από χαρακτηριστικά αδύναμο, είναι πλήρως αποστειρωμένο ώστε να φέρει κάποια σοβαρή συγκίνηση.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Sequel – reboot αισθητά διαφοροποιημένο από αυτά που γνωρίζαμε από τα προηγούμενα κεφάλαια του franchise, που θέλει εμφανώς να απευθυνθεί σε ένα πιο νεανικό κοινό το οποίο αρέσκεται στις καθαρόαιμες περιπέτειες. Επαγγελματικά φτιαγμένο μεν, σε αυτόματο πιλότο δε, κινείται σε εντελώς τυπικά επίπεδα θριλερικής δράσης, με τον ιστό της αράχνης που υφαίνεται γύρω από «Το Κορίτσι» να μην κρύβει ουδεμία έκπληξη. Το προ επταετίας tattoo της Λίσμπετ Σαλάντερ εδώ έχει ξεθωριάσει αρκετά.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;