FreeCinema

Follow us

KINGSMAN: Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (2017)

(KINGSMAN: THE GOLDEN CIRCLE)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάθιου Βον
  • ΚΑΣΤ: Ταρόν Έτζερτον, Κόλιν Φερθ, Τζουλιάν Μουρ, Μαρκ Στρονγκ, Χάλι Μπέρι, Τζεφ Μπρίτζες, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Πέδρο Πασκάλ, Έλτον Τζον, Έντουαρντ Χόλκροφτ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 141'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Η βρετανική μυστική οργάνωση Kingsman πέφτει θύμα οργανωμένης επίθεσης από άγνωστο αντίπαλο, με αποτέλεσμα τον θάνατο όλων των πρακτόρων, εκτός από δύο! Οι επιζήσαντες θα ανακαλύψουν μια «αδελφή» κλίκα στην Αμερική και μαζί θα προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν την απειλή που σχετίζεται με ένα τεράστιο κύκλωμα εμπορίου ναρκωτικών.

Εκτιμώ πολύ τον τρόπο που ο Μάθιου Βον αντιμετωπίζει τις περιπέτειες δράσης, επειδή συνήθως είναι έτοιμος να στήσει τις πιο εξωφρενικές σκηνές, είναι τολμηρός, ξεφεύγει από τα αναμενόμενα και, κυρίως, δεν παίρνει τον εαυτό του (και το υλικό του) στα σοβαρά. Όσο θεαματικές κι αν είναι οι υπερπαραγωγές των λοιπών studios (βλέπε Marvel) σήμερα, από ένα σημείο και μετά είναι σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμες, ακόμη και στον γιγαντισμό τους. Οι ταινίες τού Βον, όμως, είναι διαφορετική περίπτωση. Παρά την έξαλλη δράση και το αναπόφευκτα CGI, οι ήρωες είναι εκεί, η ιστορία στρέφεται γύρω από τους ηθοποιούς, όσο εξωπραγματικό κι αν είναι αυτό που συμβαίνει στην οθόνη. Το πρώτο «Kingsman» (2015) ήταν μια απροσδόκητα ευχάριστη έκπληξη, καθώς συνδύασε τις αναφορές στις ταινίες Μποντ με την comic book αισθητική και μια σχεδόν ένοχα διασκεδαστική βία.

Το sequel ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Δεν απογοητεύει σε καμία περίπτωση τους fans της πρώτης ταινίας, όμως παρουσιάζει κάποια προβλήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με το – πραγματικό – πλήθος πρωταγωνιστών και την έλλειψη εκείνης της σκηνής που θα σημαδέψει το φιλμ. Στο προηγούμενο «Kingsman» υπήρχαν δύο τέτοιες σεκάνς: το άνευ προηγουμένου μακελειό στην εκκλησία και το φινάλε με τις μαζικές εκρήξεις κεφαλιών. Ο «Χρυσός Κύκλος» είναι γεμάτος από δράση, πάλη, μάχες, πυροβολισμούς και εκρήξεις, αλλά… τέτοια, αντίστοιχη σκηνή δεν έχει.

Η ταινία αρχίζει με την επιστροφή ενός χαρακτήρα από τον τάφο, του Τσάρλι, πρώην «συμμαθητή» του νεαρού πράκτορα Έγκσι (αργότερα θα δούμε και μια ακόμη πιο εντυπωσιακή, παρόμοια επιστροφή…). Με τους κακούς ήταν και τότε ο Τσάρλι, που τελικά δεν έχασε το κεφαλάκι του, με άλλους κακούς συνεταιρίζεται αυτή τη φορά. Η πρώτη σκηνή μάχης, πριν ακόμη πέσουν οι τίτλοι έναρξης, είναι γρήγορη και χορταστική, ό,τι πρέπει για καλωσόρισμα. Ο Τσάρλι θα έχει την ευκαιρία να υποκλέψει πολύτιμες πληροφορίες και όλοι οι πράκτορες της Kingsman, όπως και όλες οι υποδομές της, μαζί με το ραφτάδικο – βιτρίνα της Saville Row, θα χαθούν για πάντα (;). Μοναδικοί επιζήσαντες, ο Έγκσι και ο υποστηρικτικός Μέρλιν, που θα ανακαλύψουν ότι στην Αμερική (και στο καθόλου κοσμοπολίτικο Κεντάκι) ίσως βρίσκεται βοήθεια. Εκεί, η Statesman χρησιμοποιεί ως αντίστοιχη βιτρίνα ένα εργοστάσιο παρασκευής ουίσκι, καλύπτοντας τις δραστηριότητες των πρακτόρων Τεκίλα, Τζίντζερ Έιλ, Ουίσκι και Σαμπέιν (#LOL). Η μεγαλύτερη έκπληξη, όμως, θα είναι ότι θα ανακαλύψουν ζωντανό τον μέντορα του Έγκσι, Χάρι, που όλοι θεωρούσαν νεκρό. Η διαφορά είναι ότι δεν θυμάται ποιος είναι, πέρα από το νεανικό του πάθος για τις… πεταλούδες.

Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη ήπειρο, σχεδιάζεται μια μαζική επίθεση. Η Πόπι, επικεφαλής της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσός Κύκλος, από το στρατηγείο της στην Καμπότζη, σκοπεύει να εκβιάσει τον πλανήτη ώστε να πετύχει τη νομιμοποίηση του εμπορίου ναρκωτικών. Η Πόπι δεν είναι μια συνηθισμένη «κακιά». Έχει μετατρέψει έναν αρχαιολογικό χώρο (που επισήμως δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί) σε ένα ανισόρροπο κατασκεύασμα φαντασίωσης τύπου «Stepford Wives», με diner, κομμωτήριο, μαγαζιά και δυο λυσσασμένα ρομποτικά σκυλιά. Έχει ένα γλυκό χαμόγελο και καλούς τρόπους, αλλά δεν διστάζει να βάλει τους υποτακτικούς της να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο, να πετούν τον ηττημένο μέσα σε μηχανή του κιμά και να τον τρώνε σαν… burger φτιαγμένο από τα χεράκια της. Και το κερασάκι είναι ότι κρατάει αιχμάλωτο τον Έλτον Τζον να της παίζει πιάνο και να τραγουδά για την προσωπική της ευχαρίστηση!

Το πλάνο της Πόπι είναι όντως σατανικό. Ελέγχοντας το παγκόσμιο κύκλωμα ναρκωτικών, μολύνει το εμπόρευμα με έναν ιό που εξελίσσεται σε τέσσερα στάδια. Πρώτα εμφανίζεται μια μπλε φλεβίτιδα, μετά το θύμα χορεύει με μανία και στη συνέχει παραλύει, πριν πεθάνει φρικτά. Εκατοντάδες εκατομμύρια προσβάλλονται και η Πόπι εκβιάζει τον Αμερικανό Πρόεδρο. Το άχτι της δεν είναι ότι δεν βγάζει λεφτά, αλλά ότι δεν το ξέρει κανείς και ότι δεν την αναγνωρίζουν ως επιτυχημένη businesswoman. Έτσι, απαιτεί τη νομιμοποίηση όλων των ναρκωτικών, καθώς και τη φορολόγησή τους, για να δώσει το αντίδοτο στα θύματα. Από την άλλη πλευρά, ο Πρόεδρος βρίσκει την τέλεια ευκαιρία να δώσει μια καλή, οριστική λύση στο ζήτημα των ναρκωτικών. Αν πεθάνουν όλα τα πρεζάκια, λύθηκε το πρόβλημα. Όλα τα θύματα κλείνονται σε κλουβιά περιμένοντας τον θάνατό τους, ακόμη και η προσωπάρχισσα του Λευκού Οίκου.

Το στρατόπεδο των πρακτόρων, με τον ξαφνικά αναγεννημένο Χάρι, αρχίζει ένα ταξίδι, από το Φεστιβάλ του Glastonbury, όπου ο Έγκσι θα μπει στο δίλημμα να απατήσει για επαγγελματικούς λόγους την αγαπημένη του Σουηδέζα (την «πάρε με από πίσω» της πρώτης ταινίας) πριγκίπισσα, στην Ιταλία και τελικά στο στρατόπεδο της Πόπι στην Καμπότζη, για την απόλυτη μάχη, με πολλά ακροβατικά και αμέτρητους πυροβολισμούς, πριν αποκατασταθεί η τάξη. Το θέαμα είναι παραπάνω από χορταστικό, όμως με τόσους νέους χαρακτήρες σχεδόν κανείς τους δεν προλαβαίνει να κάνει κάποια εντύπωση, εκτός από τον Πέδρο Πασκάλ (Ουίσκι) του τηλεοπτικού «Narcos» που ξεχωρίζει ανάμεσα στους νεοφερμένους. Για τους υπόλοιπους Αμερικανούς, που σε αυτή την ταινία μπήκαν στον πάγο (ο ένας κυριολεκτικά!), υπάρχει μάλλον το επόμενο sequel, όπως αφήνεται ξεκάθαρα να εννοηθεί στο φινάλε. Πάντως, πέρα από τις ενστάσεις και τα σαφή προβλήματα της ταινίας, ανάμεσα στα οποία είναι και η μεγάλη της διάρκεια, το νέο «Kingsman» είναι απολύτως διασκεδαστικό σινεμά, που ακόμη και το ξεδιάντροπο bespoke product placement (αρώματα και ρούχα που πουλιούνται εδώ και καιρό στο mrporter.com) του το κάνει με χαριτωμένο τρόπο. Οι Μπρους Γκρίνγουντ (για εκατομμυριοστή φορά στον ρόλο του Προέδρου), η Έμιλι Γουότσον, ο Μάικλ Γκαμπόν και η Πόπι Ντελεβίν συμπληρώνουν το ζαλιστικό καστ.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Αν δεν πέρασες καλά με το πρώτο «Kingsman», κοίταξέ το. Κάτι δεν πάει καλά ή αρνείσαι συνειδητά τη διασκέδαση, οπότε και πάλι… κάτι δεν πάει καλά! Στο sequel ίσως να μην βρεις τη σκηνή που θα θυμάσαι για χρόνια, αλλά το δίωρο (και κάτι) που θα περάσεις δεν πρόκειται να πάει χαράμι.


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.