FreeCinema

Follow us

ΒΙΚΤΩΡΙΑ & ΑΜΠΝΤΟΥΛ (2017)

(VICTORIA & ABDUL)

  • ΕΙΔΟΣ: Ιστορική Βιογραφία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Φρίαρς
  • ΚΑΣΤ: Τζούντι Ντεντς, Αλί Φαζάλ, Αντίλ Αχτάρ, Τιμ Πίγκοτ-Σμιθ, Μάικλ Γκαμπόν, Έντι Ίζαρντ, Ολίβια Γουίλιαμς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 112'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Ινδός γραμματέας, που ταξιδεύει μέχρι την Αγγλία για τους εορτασμούς του χρυσού ιωβηλαίου, πέφτει στην αντίληψη της γηραιάς βασίλισσας Βικτωρίας και γίνεται μέλος του υπηρετικού της προσωπικού, αναπτύσσοντας μαζί της μια πραγματικά εγκάρδια φιλία που προκαλεί την αγανάκτηση των ανακτόρων.

Συνεχίζοντας την ειρωνική επισκόπησή του στα ενδότερα των παραδόσεων και των ηθών της βρετανικής μοναρχίας, ο Στίβεν Φρίαρς καταπιάνεται αυτή τη φορά με την περίοδο της βασίλισσας Βικτωρίας, αγγίζοντας πιο… ευαίσθητες περιοχές (βλέπε αποικιοκρατία) από εκείνες της σπουδαίας «Βασίλισσας» (2006) που χάρισε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου στην Έλεν Μίρεν. Ενδεχομένως να δούμε του χρόνου μια παρόμοια υποψηφιότητα και για την Τζούντι Ντεντς, όμως εδώ το επίπεδο δουλειάς (σε κάθε τομέα) είναι ελαφρώς κατώτερο για να μιλάμε και για βραβεύσεις. Χωρίς να αδικούμε τις αρετές τούτου του φιλμ, ακόμη και στον παράγοντα της ψυχαγωγίας.

Βασισμένο σε μια ιστορία που η βρετανική Ιστορία επιχείρησε να διαγράψει από τις σελίδες της, το «Βικτωρία & Αμπντούλ» περιγράφει τη σχέση φιλίας που αναπτύχθηκε όταν η βασίλισσα ξεχώρισε αυτόν τον κάθε άλλο παρά απλοϊκό γραμματέα από την Ινδία, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας κανονικός σκλάβος της, όμως έφτασε να γίνει ο προσωπικός της munshi (δάσκαλος) και ένας έμπιστος, «δικός της» (μεταφορικά ή όχι) άνθρωπος, η παρουσία του οποίου τάραξε κάθε πρωτόκολλο των ανακτόρων! Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, αισθάνεσαι τον διχασμό του σκηνοθέτη που κατά βάθος θέλει να ταυτιστεί με τον «αδύναμο κρίκο», αλλά δεν αντέχει να απομυθοποιήσει με θυμό τον δυνάστη που ποτέ δεν παύει να τον γοητεύει (όπως και κάθε Βρετανό, άλλωστε).

Παίζοντας αρκετά ισορροπημένα στην εικονογράφηση αυτής της σχέσης, ο Φρίαρς σε κάνει μάρτυρα… οίκτου όσον αφορά την καθημερινότητα αυτής της γηραιάς κυρίας, η οποία είναι καταδικασμένη να φέρει έναν τίτλο μεγαλειότητας εντελώς άκομψα και βασανιστικά μέχρι το τέλος της ζωής της, όντας εγκλωβισμένη σε ένα «χρυσό κλουβί» στο οποίο ο λόγος της είναι η εξουσία, αλλά οι κανόνες του ρόλου της καταλήγουν να ακυρώνουν σχεδόν τη σημασία της ύπαρξής της. Ο Φρίαρς θέλει να μας κάνει να αισθανθούμε την ανθρωπιά πίσω από το βάρος του ονόματος της ηρωίδας του, μας παρουσιάζει ένα πλάσμα που δεν χαίρεται ποτέ τη ζωή, γι’ αυτό και στα τελευταία του αρπάζει την ευκαιρία και γαντζώνεται πάνω από τον 24χρονο Αμπντούλ Καρίμ. Έναν άνδρα γοητευτικό, μα πρωτίστως νέο. Ο φθόνος της νιότης δεν κρύβεται ποτέ, ενώ από δίπλα ένα στέμμα νικά τον πόλεμο των φύλων, διαταράσσοντας κάθε ίχνος ιεραρχίας μέσα στο περιβάλλον των ανακτόρων, το οποίο περιγράφεται σαν μια «ζούγκλα» καθωσπρεπισμού και αφόρητης βαρβαρότητας.

Φυσικά, τα πάντα γίνονται με το γάντι σε τούτη τη λουσάτη παραγωγή που επιδιώκει να σε ευχαριστήσει, χωρίς όμως να βγάζει έξω από το παιχνίδι τις πολιτικές αναφορές, με αποκορύφωμα τη ρατσιστική έκρηξη του φινάλε, που κλείνει με οργή το μάτι προς τους καταπιεσμένους λαούς που ποδοπάτησε το σύστημα των δυτικών αποικιών, αντιμετωπίζοντας τους αλλόθρησκους πολίτες ως «ξένους» δίχως το παραμικρό κοινωνικό δικαίωμα, είτε στην ίδια τους την πατρίδα είτε και επί των αμιγώς βρετανικών εδαφών (ας προστεθεί, πάντως, ότι η ταινία βάζει τεχνηέντως, από το πλάι, και την ατζέντα του «καλού» Ισλάμ, για προφανείς λόγους). Εκεί, η συμπάθεια του Φρίαρς προς το πρόσωπο της… με το ένα πόδι στον τάφο Βικτωρίας μετατρέπεται σε μια γροθιά που μέχρι και το σύγχρονο παρόν δεν έχει βροντήξει εκδικητικά, κατά των ευγενών δουλεμπόρων (διαλέγεις εσύ τη λέξη στην οποία θα έβαζες εισαγωγικά…). Ποιος είναι περισσότερο βάρβαρος από ποιον, δείχνει να διερωτάται ο σκηνοθέτης. Γνωρίζουμε την απάντηση, φυσικά. Αλλά, από τη φύση μας, πάντοτε φλερτάραμε και με τη βαρβαρότητα…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Κομψό, ενήλικο σινεμά, με χαρακτήρες, ιστορικά στοιχεία, ενοχικές αποκαλύψεις αλλά και (παραδόξως) αγάπη προς τη βρετανική μοναρχία, σε ένα έργο που χωρίς να είναι σπουδαίο, ρουφιέται με απίστευτη ευχαρίστηση από τον θεατή. Η Ντεντς είναι απολαυστικά άνετη στον ρόλο της βασίλισσας (που έχει υποδυθεί ξανά, το 1997, στη «Mrs Brown»), δίπλα σε ένα καστ αξιώσεων. Θα σε κάνει να λυπάσαι περισσότερο τη Βικτώρια, να τη συμπαθάς σαν άνθρωπο, παρά να επιθυμείς να τη χλευάσεις. Γιατί ήταν άνθρωπος. Με μια «κατάρα» κληρονομική. Χωρίς να σε κάνει να «αλλαξοπιστήσεις» απέναντι σε εθνικά και ταξικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις το όνομα της αυτής μεγαλειότητάς της. Εννοείται ότι το teen κοινό θα προκαλέσει εξέγερση αν μπει έστω και κατά λάθος σε σινεμά που παίζει τούτο το φιλμ!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.