FreeCinema

Follow us

ΣΧΟΛΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ (2016)

(MIDDLE SCHOOL: THE WORST YEARS OF MY LIFE)

  • ΕΙΔΟΣ: Animation Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στιβ Καρ
  • ΚΑΣΤ: Γκρίφιν Γκλακ, Λόρεν Γκρέιαμ, Άντριου Ντέιλι, Αλέξα Νίσενσον, Τόμας Μπαρμπούσκα, Ιζαμπέλα Μονέρ, Ρομπ Ριγκλ, Ρέτα, Άνταμ Πάλι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 92'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Κατόπιν σερί αποβολών από σχολεία, 12χρονος αφιχθείς σε ένα ακόμα τρώει πακέτο: σαχλαμπούχλα και καθίκη γκόμενο μάνας, νταή – πειραχτήρι στο πίσω θρανίο, σκίρτημα για συμμαθήτρια – αστέρι και, κυρίως, αυταρχικό διευθυντή με εγχειρίδιο απαράβατων κανονισμών συμπεριφοράς που τον βάζει αμέσως στο μάτι. Με ταλέντο στη ζωγραφική, φαντασία που οργιάζει κι έναν ξεχωριστό κολλητό, κόντρα στην εξουσία θα (τους) «γράψει» (έναν προς έναν);

Ο Στιβ Καρ ξεκίνησε τη filmer πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του από τα sequel («Next Friday») και έκανε όνομα στα προβληματικά παιδιαρίζοντα crowdpleaser, οχήματα για VIP funny men: τον Άις Κιουμπ, τον Έντι Μέρφι, τον Μάρτιν Λώρενς, τον Κέβιν Τζέιμς. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, όμως, αν και σπασίκλας στη βαρετή επιμέλεια της οπτικής γραφής του, δεν ευθύνεται κύρια αυτός για το σκασιαρχείο (από την ούτως ή άλλως εξαιρετικά ολιγομελή τάξη των αρίστων διασκευών εικονογραφημένων μυθιστορημάτων) τού παγκόσμιου εφηβικού bestseller των Τζέιμς Πάτερσον και Κρις Τέμπετς «Γυμνάσιο – Χειρότερα Δε Γίνεται!» από το πανί, όπου μετεγγράφεται επί το κωμικότερο.

Προαπαιτούμενο για να ανεβάσει τους βαθμούς της μια τέτοια ταινία, που φιλοδοξεί μάλιστα να καταστεί κάτι σαν το sketchbook βλαστάρι τού «Η Πιο Κουφή Μέρα του Φέρι Μπούλερ» στα χρόνια του iPhone και του bullying, είναι ο αγορίνας που θα υποδυθεί τον ήρωά της να χτυπάει 10άρια. Ο Γκρίφιν Γκλακ, αν και βετεράνος του τηλεοπτικού κυρίως κυκλώματος, α) υπολείπεται σε εκτόπισμα, φυσικό ή υποκριτικό, που ο Καρ ως περιορισμένων γνώσεων δάσκαλός του ή λόγω shooting schedule δεν μπορεί να μεγεθύνει, β) κουβαλάει στη σάκα του ως ποιότητα μια ευπρεπή ηπιότητα αντί για το knack τού αμφισβητία με την καλλιτεχνική φλέβα, που outside the box θα πρέπει να τα βγάλει πέρα στις ατομικές, οικογενειακές και σχολικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει.

Οι έτεροι τσόγλανοι που σε πετάνε έξω είναι είτε οι τρεις σεναριογράφοι είτε το καθηγητικό συμβούλιο των παραγωγών (πιο συχνά οι δεύτεροι, αν κρίνω από εμφανείς μονοκοντυλιές ή χάσματα σκέψης στον ειρμό της μυθοπλασίας, που σε κάποιες περιπτώσεις δεν κρύβουν το σβήσιμο από τη γομολάστιχα του μοντάζ). Εκτός του ότι σηκώνουν συνεχώς στον πίνακα τον κεντροχαρακτήρα τους ως ανυπάκουο (μόνο στα λόγια), και μάλιστα πολύ συχνά τη στιγμή που τον βλέπουμε να συμπεριφέρεται ως τύπος και υπογραμμός, η έδρα τους τρίζει: στη «χωμένη» σκηνή τού μοιράσματος με τον ανοιχτόμυαλο κι ενθαρρυντικό επαναστάτη teacher μιας κομβικής για τη δραματουργία family απώλειας· στην αποχή έστω από το φόντο της ταινίας άλλων περιπτώσεων διδακτικού προσωπικού (ούτε πέρασμα στο πίσω μέρος του πλάνου δεν κάνουν, μιλάμε…)· στην ξαφνική μελό (τύπου «τώρα τα μπήζεις») αντίδραση της αδελφούλας στην όψιμη ανέλιξη επαπειλούμενου αποχωρισμού μετά τιμωρίας· στην όταν βολεύει, στο μη παρέκει, με συνοπτικές διαδικασίες καθυστερημένη συνειδητοποίηση από τη mom τού τι κόπανος είναι ο αρραβωνιάρης της.

Άλλες απαντήσεις τους στο διαγώνισμα της πλοκής είναι εξίσου μη πειστικές, αλλά ας πούμε ότι υφίστανται κάποιες δικαιολογίες για την εκάστοτε απουσία που παίρνει εν τοιαύτη περιπτώσει ο κοινός νους. Η κορασίδα – αντικείμενο του πόθου (που και καλά χειρίζεται μόνη της το mini, πλήρως εξοπλισμένο τηλεοπτικό studio του ιδρύματος) επιστρατεύει στα δύσκολα ως μηχανισμό καταγραφής των ανομιών τού principal μια VHS κάμερα; Συμβαίνει, ώστε να μπει στο παιχνίδι το εξωσχολικό στοιχείο του μοδάτου vintage (το video ως gadget – αρχαιολογία για τους σημερινούς μικρούς), δείκτης του τεχνολογικού χάσματος των γενεών. Δύο μπόμπιρες απεργάζονται κι εκτελούν περίτεχνες μηχανολογικές δολιοφθορές αφού έχουν βανδαλίσει εν μια νυκτί, με μια εικαστική εγκατάσταση από post-it για την οποία κι η Mademoiselle Maurice θα δούλευε εβδομάδες, τους διαδρόμους και τα ιδιαίτερα του εχθρού; Πρόκειται για κατάληψη της αίθουσας ψυχαγωγίας τού φιλμ, που με έδρα την artistique κλίση του νεανία επιτρέπει στο design να ατακτήσει ευπρόσδεκτα.

Ούτως πως, μια τροπαιοθήκη που γίνεται ενυδρείο και οι ενεργοποιημένοι από ψευδοφωτιά ψεκαστήρες που μετατρέπουν το ενδιαίτημα σε mini κλειστό ΟΑΚΑ την Color Day (ουράνια τόξα and all) γίνονται οι ατραξιόν τού artwork study group της ταινίας, που συναντάει το πενάκι α λα Τζέιμι Χιούλετ στα επανερχόμενα ιντερλούδια κινούμενων, τα οποία ζωντανεύουν τις σκέψεις του δοκιμαζόμενου μπαγασάκου. Το πρόβλημα είναι ότι και αυτά μοιάζουν να είναι τιμωρία στη γωνία, παίζοντας μόνα τους στο προαύλιο του live action. Στην κασετίνα του χωράνε κάποια έξυπνα ευρήματα (τα mixtape του Ντρέικ ως παράδειγμα για τη λειτουργία του ελεύθερου εμπορίου… Anyone? Anyone?) κι ευφυολογήματα που πιάνουν τη γλώσσα και το πνεύμα της μαρίδας του σήμερα (top αυτό της Βικιπαίδειας). Συνωθούνται και αβόλως, όμως, μηνύματα (προς τον Φίλη των ΗΠΑ εναντίον των τυποποιημένων test, προς το κάθε κούτσικο υπέρ του ξεχωριστού ταλέντου μέσα του, προς τον σχολικό εκφοβισμό ότι δεν θα περάσει), ένα pug που τραβολογιέται εν μέσω των για καζούρα περισσότερων οπτικών γκαγκ, μια ανατροπή μέσα από την επετηρίδα της «Έκτης Αίσθησης», σ’ ένα χαριτωμένο clin d’ oeil στο «Napoleon Dynamite» αλλά ριγμένος ο Εφρέν «Vote for Pedro» Ραμίρες, η σταρλετίτσα του Nickelodeon Ιζαμπέλα Μονέρ σε σινεπλασάρισμα προ του επόμενου «Transformers», και οι τυπίστικες μούρες των αστεϊστών Ρομπ Ριγκλ & Άντριου «Modern Family» Ντέιλι – ο οποίος κι αποφοιτά ως ο valedictorian από αυτή την Class of 2016 χαμηλών επιδόσεων. We don’t need no education, we don’t need no thought control από το Χόλιγουντ. Μιας και το κουδούνι χτυπάει για sequel, καλύτερο έλεγχο την επόμενη φορά…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οι διαβαστεροί που ξέρουν απέξω το βιβλίο μάλλον θα χαρούν – και θα βρουν λίγα κεφάλαια της ύλης αλλαγμένα (η φύση κι ο ετεροχρονισμός μιας αρρώστιας – κόμβου, η δεσποινίς εδώ δεν κάνει ιδιαίτερα στο αντράκι μας, ο λεγάμενος της μητρός είναι χάχας κ.τ.λ.). Οι ρέστοι συνομήλικοι (και κάτι, σκάρτα ώς τα 17) το τρώνε μαζί με popcorn από τη γαβάθα, αλλά ακόμα και για αμερικανιά θα το βρουν λίγο-πολύ νιανιά. Οι toonάδες θα μείνουν στα σχέδια, οι πιθανοί συνοδεύοντες κηδεμόνες στα «σχέδια», η ΕΛΜΕ στο chic και τη σημαία ελευθεροφροσύνης. Οι λοιποί αποχή.


MORE REVIEWS

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ

Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia θέλει να κερδίσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι του 1983, όμως, το μοντέλο της 037 υστερεί σημαντικά έναντι της τετρακίνητης γερμανικής τεχνολογίας του Audi Quattro. Ο εκτελεστικός της Διευθυντής, Τσέζαρε Φιόρι, έχει μερικές πονηρές ιδέες οι οποίες ενδεχομένως μπορούν ν’ αλλάξουν τη διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα.

MINORE

Μυστηριώδη τέρατα εμφανίζονται σε παραθαλάσσιο location του Σαρωνικού κόλπου με εχθρικές και φονικές διαθέσεις. Θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ναυτάκι, μια σερβιτόρα, μια γιαγιά, ένας μποντιμπιλντεράς κι ένα τσούρμο… μπουζουξήδων;