FreeCinema

Follow us

Ο ΠΙΤ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ (2016)

(PETE'S DRAGON)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Λόουερι
  • ΚΑΣΤ: Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, Όουκς Φέγκλεϊ, Γουές Μπέντλεϊ, Καρλ Έρμπαν, Ρόμπερτ Ρέντφορντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 103'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Ένα δεκάχρονο ορφανό αγόρι μεγαλώνει μόνο του στο δάσος, έχοντας για φύλακα και φίλο του έναν δράκο. Όταν γίνεται αντιληπτό από τη δασοφύλακα της περιοχής, η οποία το παίρνει υπό την προστασία της, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να τον γλιτώσει από τα χέρια των ανθρώπων.

Τρίτη ταινία της χρονιάς για την Disney, στην οποία η βασική σεναριακή ιδέα θέλει για πρωταγωνιστές ένα ορφανό παιδάκι και ένα ψηφιακά κατασκευασμένο πλάσμα. Από μόνο του αυτό κάνει το εμπορικό στοίχημα του φιλμ αρκετά δύσκολο, αφού τα πιτσιρίκια (στα οποία πρωτίστως απευθύνεται – βλέπε το ότι εδώ προβάλλεται μόνο σε μεταγλώττιση) δεν είναι απίθανο να τσινήσουν στο άκουσμα μιας ταινίας που θα τους θυμίσει τα πολύ πρόσφατα «Το Βιβλίο της Ζούγκλας» και «Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας». Εάν, δε, ληφθεί υπόψη πως το αυθεντικό «Ο Πιτ και ο Δράκος του» (1977), remake του οποίου αποτελεί αυτή η νέα version, δεν αποτελεί ακριβώς και τη μεγαλύτερη εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία του οργανισμού Disney, μαζί με μια εντύπωση ότι το concept ενός παραμυθιού με δράκο είναι κάπως ντεμοντέ για τις μέρες μας, το όλο πράγμα μοιάζει με επιχείρηση αυτοκτονίας.

Ευτυχώς, η αρνητική προδιάθεση μένει μόνο στα χαρτιά, καθώς η α λα Σπίλμπεργκ προσέγγιση του θέματος από τον Λόουερι, σε ό,τι έχει να κάνει με τη σκιαγράφηση της σχέσης τού Πιτ και του δράκου Έλιοτ, ξυπνά συναισθήματα εποχής «Ε.Τ.» (1982), χωρίς ασφαλώς να μπορεί να γίνει άλλη σύγκριση πέραν τούτης. Τοποθετώντας, πάντως, τη δράση στις αρχές της δεκαετίας του ’80, δείχνει επακριβώς σε ποια κατεύθυνση θέλει να κινηθεί, ενώ έχοντας ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά του ως προς την ικανότητα κινηματογράφησης της αμερικάνικης επαρχίας στο – εντελώς διαφορετικού ύφους – «Μείνε Δίπλα Μου» (2013), πετυχαίνει μια εξίσου άψογη περιγραφή της υπαίθρου, και δη των πανέμορφων δασών των βορειοδυτικών ΗΠΑ.

Ο Πιτ που έχει επιζήσει από θανατηφόρο τροχαίο, στο οποίο έχασε και τους δύο γονείς του, έχει ζήσει επί έξι συναπτά έτη μόνος του στο δάσος, έχοντας για καλύτερό του φίλο έναν αξιαγάπητο πράσινο δράκο. Είναι κατά κάποιον τρόπο και οι δύο τους αταίριαστοι στον χώρο όπου ζουν, με αυτή τους την «ιδιομορφία» να αποτελεί το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στήνεται το στενό τους φιλικό δέσιμο.

Με τη χρήση folk – country τραγουδιών καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, ο Λόουερι πετυχαίνει να δώσει μια αίσθηση γλυκιάς ευαισθησίας σε θέματα κατεξοχήν δυσάρεστα, όπως είναι ο θάνατος και η μοναξιά. Μην μπορώντας, βέβαια, να ξεφύγει από το κοινότοπο πλαίσιο του είδους της οικογενειακής περιπέτειας του οργανισμού Disney, φροντίζει να εμπλουτίσει το σενάριό του με μια διακριτική κριτική για την υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου (με τη μορφή της αλόγιστης υλοτόμησης). Προσθέτει, μάλιστα, και μια πινελιά από την παλέτα της αιώνιας ανθρώπινης ματαιοδοξίας, κλείνοντας κατά κάποιον τρόπο το μάτι στον «Κινγκ Κονγκ», μέσω της προσπάθειας αιχμαλωσίας του Έλιοτ από τους ξυλοκόπους της περιοχής, μοναδικός σκοπός των οποίων είναι η επίρρωση της δόξας και… της τσέπης τους. Τα εκ των ων ουκ άνευ θέματα της οικογένειας, της πίστης στο αδύνατο και της παντοτινής φιλίας δίνονται με την τυπικότητα που εξ ορισμού αρμόζει σε τέτοιου είδους φιλμ, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως γίνεται με τρόπο ανέμπνευστο η βαρετά διεκπεραιωτικό.

Ο Λόουερι αντιμετωπίζει με στοργή τους ήρωές του (ναι, ακόμα και τον εκτός πραγματικότητας Έλιοτ), με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ να χαρίζει κύρος με την παρουσία του στον ρόλο τού γέρου που πάντα πίστευε στην ύπαρξη ενός δράκου στο δάσος, κάνοντας μία από τις μετρημένες εμφανίσεις του στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια, κάτι που μόνο με θετικό τρόπο μπορεί να προσμετρηθεί στην υστεροφημία του. Η ένταξη του μικρού Πιτ στην κοινωνική ζωή δίνεται με χαλαρό χιούμορ μέσω της άγνοιάς του για τη χρήση των απλών καθημερινών αντικειμένων, ενώ το αναπόφευκτα προβλέψιμο φινάλε στήνεται στη γενικά χαμηλότονη λογική τού φιλμ, με εξαίρεση ίσως τη σεκάνς της οργής του Έλιοτ έναντι των κυνηγών του.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Τα πιτσιρίκια δεν πρόκειται να απογοητευτούν, καθώς ο συνδυασμός παραμυθένιων ψηφιακών εφέ και διδακτικής περιπέτειας πετυχαίνει τους στόχους της. Οι γονείς συνοδοί, εάν ξεπεράσουν το αρχικό σοκ των άπταιστων ελληνικών που ομιλούνται στα δάση της Αμερικής, δεν θα βαρεθούν, ενώ θα θυμηθούν και κάτι από τα δικά τους παιδικά χρόνια. Όσοι δεν ανήκουν σε κάποια από τις δύο αυτές κατηγορίες, δύσκολα θα ενθουσιαστούν με ένα παραμύθι πρωταγωνιστής του οποίου είναι ένας δράκος ονόματι Έλιοτ.


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.