του Ηλία Φραγκούλη

Αρχικά, η κριτική αυτού του sequel του «Terminator» franchise δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε… «βάθος» πλοκής, διότι τα spoilers θα έπεφταν βροχή! Κατά δεύτερο, το ίδιο το σενάριο του «Terminator Genisys», ειδικά σε σχέση με τον χωροχρόνο και την όποια απόπειρα να τοποθετήσεις την εξέλιξή του σε timeline (που θα βγάζει και νόημα…), είναι τόσο μπερδεμένο που ακόμη και οι πιο έμπειροι γνώστες της σειράς θα προβληματιστούν να το παρακολουθήσουν! Αν είσαι nerd και fan μαζί, κυρίως εξαιτίας των δύο πρώτων φιλμ, θα κάνεις τον κόπο να βγάλεις μια άκρη. Εδώ ας πούμε ότι τούτη η ταινία επιχειρεί να παραστήσει κάτι σαν το τρίτο μέρος του franchise, άρα όσοι έχετε… ξεχάσει εντελώς (όπως και εγώ) τα φιλμ τού 2003 και του 2009, δεν χρειάζεται να ανησυχήσετε. Απλά, η κατάσταση είναι λίγο… ζόρικη.

Όπως μαρτυρά και το tagline τού «Terminator Genisys», ο σκοπός τού project είναι να κάνει ένα reset στο μέλλον, έτσι ώστε να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον του fanbase αλλά και των οπαδών του sci-fi, ανατρέποντας τη λογική των πρώτων φιλμ, στα οποία αυτή η αλλαγή των γεγονότων έπρεπε να γίνεται στο παρελθόν, με το σχετικό ταξίδι στον χρόνο. Ατυχώς για τη μυθολογία τής σειράς, αυτό το «joyride» μπρος – πίσω δεν έχει τα fun χαρακτηριστικά ενός «Back to the Future», αλλά επιτρέπει στο να ενταχθεί στο franchise του «Terminator» η τεχνολογία της εποχής των smartphones, μεταφέροντας το πλάνο για την «ημέρα της κρίσης» από το 1997 στο 2017. Τώρα, γιατί οι άνθρωποι της Skynet συστήνουν εδώ ένα νέο operating system ονόματι Genisys και τι… ζημιά ακριβώς σκοπεύει να κάνει στην ανθρωπότητα, αποτελεί έναν προβληματισμό που ή δεν θα λύσεις ποτέ ή… είπαμε, spoilers!

Πάντως, το ταξίδι τού Κάιλ για να βρει τη Σάρα Κόνορ διαθέτει κάποιες διασκεδαστικές ανατροπές, όπως το γερασμένο T-800 του Άρνολντ Σουορτσενέγκερ, ο οποίος έχει τα κότσια να αυτοσαρκάζεται αλλά και να συνυπάρχει με τη… νεαρότερη εκδοχή του (όπως ήταν στην πρώτη ταινία του 1984), σε σκηνές όπου η «πλαστικότητα» (sic) των CGI εφέ φλερτάρει επικίνδυνα με το… μπιμουβάδικο θέαμα! Σεβαστό το θάρρος του, παρά τα επιφωνήματα (ή τα γέλια) που θα ακουστούν ηχηρά στα multiplex.

Άπαξ και δεχτείς το αλαλούμ τού reunion της οικογένειας των Κόνορ και πριν αρχίσεις να σαστίζεις εντελώς με τα δρώμενα, να ξέρεις πως το «Terminator Genisys» υπηρετεί σωστά τους κανόνες του θεάματος και της διασκέδασης, επιφυλάσσοντας γερές δόσεις καταδιώξεων (χωρίς τη μαστοριά του Τζέιμς Κάμερον, προφανώς…), με αποκορύφωμα ολόκληρη τη σεκάνς επάνω στη γέφυρα Golden Gate του Σαν Φρανσίσκο.

Είναι λίγο δύσκολο να μην σου έχει τύχει να παρακολουθήσεις τα trailers της ταινίας τη σήμερον ημέρα, όμως εάν ανήκεις σε αυτό το σπάνιο «είδος» που αδιαφορεί για το hype του marketing, θα χαρείς περισσότερο την εξέλιξη της αφήγησης, που στο τέλος αφήνει υπόνοιες για τη συνέχιση του φιλμ, πιθανότατα σε μορφή τριλογίας. Το λες εξελιγμένο το «μοντέλο»; Σαφώς όχι. Αλλά πετυχαίνει να αγγίξει τα φετίχ συστατικά τού franchise και να μην κάνει τον Άρνι να ντρέπεται επειδή… «επέστρεψε». Για τη νέα γενιά θεατών που θα γνωρίσουν για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη τον προστάτη της Σάρα Κόνορ, αυτός ο «Terminator» δεν πετιέται με τη μια στα παλιοσίδερα της -χολιγουντιανής- ανακύκλωσης. Αλλά την επόμενη φορά… καμία χείρα βοηθείας για το παππούδι!