ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ (2014)
(I NOSTRI RAGAZZI)
- ΕΙΔΟΣ: Οικογενειακό Κοινωνικό Δράμα
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ιβάνο Ντε Ματέο
- ΚΑΣΤ: Αλεσάντρο Γκάσμαν, Λουίτζι Λο Κάσο, Τζοβάνα Μετσοτζόρνο, Μπάρμπορα Μπομπούλοβα, Ροζαμπέλ Λαουρέντι Σέλερς, Τζάκοπο Όλμο Αντινόρι
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 92'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD / ROSEBUD.21
Αγορίνας νοσηλεύεται λαβωμένος και βουβός απ’ το σοκ εξοστρακισμού σφαίρας μπάτσου εκτός υπηρεσίας ο οποίος σκότωσε τον αφιονισμένο μπαμπά του σε τροχαία διένεξη. Παιδοχειρουργός στοργικός τον τζούνιορ κουράρει, ενώ ο πουλ μουρ δικηγόρος αδελφός του αποφυλακίζει προ δίκης τον δράστη. Όταν ο λυκειόπαις γιος τού ντοτόρε κι η συνομήλικη κόρη τού συνηγόρου μετά από party «ξεφύγουν» ανοίκεια βίαια με άστεγη, viral video τους γράψει «πλάτη» και οι γονείς τούς θέσουν (και τεθούν) προ των ευθυνών τους, ποιος θα το πληρώσει;
Σκούζ(ε)ι, το «Luton» του Μιχάλη Κωνσταντάτου σας πρόλαβε και δομικοφορμαλιστικά πιο πρωτότυπα signore Ιβάνο ντε Ματέο, που θέλατε να σχολιάσετε το Φαινόμενο του Εωσφόρου (κάθε άνθρωπος μπορεί ν’ αποδειχθεί απάνθρωπος δοθείσης της ευκαιρίας) σε μεσομεγαλοαστική οικογενειακή μερίδα στη Ρώμη, με qualcosa από το επεισόδιο του παζαρέματος του κρύβε λόγια αυτοκινητικού του «Ιστορίες για Αγρίους». Σας απαρφάνισαν επίσης οι κηδεμονευτικές προς τους θεατές πινελιές με αντικορυφαία τέτοια το ακομπλεξάριστο σπρώξιμο τασακίου στην καπνίζουσα μικρή από τον κυριλέ μπαμπάκο (δίδαγμα: εμείς χαλάμε τα βλαστάρια μας γιατί τα αφήνουμε λάσκα), τα γυρίσματα μέσα με ημιπανοραμίκ στιλπνής χλίδας casa moderna και έξω σε mini περάσματα αξιοθεάτων της Αιώνιας Πόλης, ένα – ιδέα των παραγωγών; – απαράδεκτο μουσικό μοντάζ αλληλοσυναντήσεων μελών της famiglia (με υπόκρουση Editors κιόλας!) και το ακροτελεύτιο σοκ Θείας Δίκης άδικης και είρονος, που σακατεύει την κάθαρση.
Υπάρχουν ελαφρυντικά. Οι, ενήλικοι κυρίως, υποκριτές (#diplhs) του ensemble είναι ένας κι ένας. Και το σενάριο, έχοντας παραθέσει «Το Δείπνο» του Χέρμαν Κοχ πιο απλάδα (στο βιβλίο η πλοκή εν πολλοίς μαγειρεύεται στο μιλητό σε ένα κατ’ έθιμον μηνιαίο τραπέζωμα σ’ εστιατόριο), ξηγιέται κατά τι: πρώτον στο ότι οι δύο επαγγελματίες του πόνου τον νιώθουν στο πετσί τους ο καθείς μες στο σπίτι του σκαντζάροντας στην πορεία ηθικές στάσεις (μαντέψτε ποιος θέλει το έγκλημα να γίνει γαργάρα υπέρ του τέκνου του και ποιος να κινηθούν οι νόμιμες διαδικασίες εις βάρος του δικού του), και δεύτερον στη με σουρντίνα συναισθηματική νοημοσύνη τής τάχαμου bimbo δεύτερης συζύγου του «Κούγια» που… εκθέτει την υπεράνω τριπλέτα των λοιπών μορφωμένων ενηλίκων (προσθέστε τη μουσειολόγο μαμά τού αρσενικού καμαριού). Attrazioni, όπως το αιφνίδιο χάσιμο της γης κάτω από τα πόδια της Μετσοτζόρνο στην κουζίνα και η επίδειξη άτυπτου αμοραλισμού της raggazzina εν αγνοία της εις επήκοον του daddy, ψιλοαποζημιώνουν επίσης. Αλλά «Τα Δικά μας Παιδιά» πάσχουν τα καημένα. Μην κακομάθουν κι εσένα…
