FreeCinema

Follow us

ENEMY: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ (2014)

(ENEMY)

  • ΕΙΔΟΣ: Ψυχολογικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντενί Βιλνέβ
  • ΚΑΣΤ: Τζέικ Τζίλενχολ, Μελανί Λοράν, Σάρα Γκάντον, Ιζαμπέλα Ροσελίνι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS / ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Καθηγητής Ιστορίας παρακολουθεί μια ταινία και εντοπίζει άνδρα που του μοιάζει εκπληκτικά. Αποφασίζει να τον αναζητήσει, με μια κρυφή ελπίδα να δεχτεί μια συνάντηση μαζί του.

Εξαιρετική περίπτωση σκηνοθέτη, ο Ντενί Βιλνέβ δεν παθιάζεται τόσο με τη φόρμα της δουλειάς του όσο με την εξερεύνηση της κινηματογραφικής αφήγησης και του πόσο μπορεί να ανατραπεί ή να επαναπροσδιοριστεί αυτή. Τα πιο γνωστά έργα της φιλμογραφίας του, το «Μέσα από τις Φλόγες» (2011) και το «Prisoners» (2013), το οποίο γύρισε λίγο πριν απ’ το «Enemy», δεν έχουν ιδιαίτερες συγγένειες μεταξύ τους, πέραν κάποιου δραματικού, ψυχολογικού στοιχείου, που ξεδιπλώνεται γύρω από το μοτίβο της οικογένειας. Το «μοτίβο» είναι η λέξη κλειδί και σε τούτο το φιλμ, που, όμως, απέχει… έτη φωτός από τις προηγούμενες ταινίες του Βιλνέβ, επιδεικνύοντας μια σαφώς μεγαλύτερη ανάγκη τού σκηνοθέτη να πειραματιστεί πέρα από το mainstream, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το εγχείρημα επιτυγχάνει ολοκληρωτικά.

Στο αρκετά συχνά αλλόκοτα κινηματογραφημένο Τορόντο, με αυστηρότητα στον έλεγχο της απεικόνισης του urban τοπίου, δίχως φουτουριστικές υπόνοιες, αλλά με έμφαση στο industrial και ελαφρώς αφιλόξενο σκηνικό των πανύψηλων κτιρίων, οι ζωές του Άντονι και του Άνταμ κινούνται σε ένα παράλληλο μοτίβο επανάληψης, σχεδόν καθημερινά, δίχως συναρπαστικές «μεταλλάξεις» στην καθημερινότητά τους. Ο ένας διδάσκει τη σημασία της στέρησης μορφωτικού επιπέδου σε δικτατορικές κοινωνίες (στοιχείο που δε βρίσκει την απόλυτη σύνδεση με την πιο εσωτερική φιλοσοφία του φιλμ), επιστρέφει σπίτι, κάνει σεξ με τη σύντροφό του, διορθώνει γραπτά των μαθητών του και πάλι απ’ την αρχή, σαν σε μια ασταμάτητη λούπα. Ο άλλος, ηθοποιός το επάγγελμα, σκοτώνει το χρόνο του σε εκτός πλάνου ασχολίες, μάλλον χωρίς κάποια συγκεκριμένη δουλειά σε αυτή τη χρονική φάση, περιμένοντας τον ερχομό ενός παιδιού, στη συντροφιά της έξι μηνών εγκύου συζύγου του. Η διάδραση της «εισβολής» τού ενός άνδρα στον κόσμο του άλλου, θα προκαλέσει εντάσεις που το σκηνοθετικό ύφος του Βιλνέβ υπηρετεί με τονισμούς στο sound design, τη μουσική και έναν ρυθμό που σε πνίγει σα θηλειά, ακόμη κι όταν η δράση στην ουσία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό κι αν θέλει ταλέντο για να πετύχει…

Το μυαλό του θεατή θα μπει στο trip να αναλύσει ή να εξηγήσει ορθολογιστικά τα τεκταινόμενα, με το πιθανότερο σενάριο να θέλει τους δύο άνδρες να είναι δίδυμα αδέλφια που κάποιος χώρισε μετά τη γέννα (εδώ μπαίνει και η Ιζαμπέλα Ροσελίνι στο ρόλο της μητέρας), όμως, η εισαγωγική, τελετουργική σεκάνς ενός sex club γεμάτο από ηδονοβλεψίες – πελάτες οι οποίοι ερεθίζονται στη θέα μιας γυναίκας που αυνανίζεται ή μιας άλλης που ακουμπά με το ψηλοτάκουνό της μια ολοζώντανη ταραντούλα, με τον έναν από τους δύο κεντρικούς ήρωες να παρακολουθεί επίσης, δηλώνει εξαρχής το flirt του Βιλνέβ με κάτι το αινιγματικό, το αμαρτωλό ίσως και, τελικά, το αναπάντητο. Άλλωστε, όπως μας προειδοποιεί και το αρχικό motto: «Το χάος αποτελεί ένα σύστημα το οποίο ακόμη δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί».

Η εξέλιξη της πλοκής μπλέκει τις αναζητήσεις στο υποσυνείδητο του Άντονι και του Άνταμ με έναν τρόπο που παραπέμπει στις πιο ερμητικά κλειστές και «νοσηρές» ταινίες του Ρομάν Πολάνσκι, αγγίζοντας ενίοτε και την αρρωστημένη κλινικότητα του πρώιμου Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Ενώ, πιθανότατα, εσείς θα ελπίζατε σε κάτι πιο θριλερικό ή χιτσκοκικό. Η πρόθεση, φυσικά, δεν είναι τέτοια εδώ. Γι’ αυτό και ο μεγαλύτερος εχθρός του «Enemy» είναι, με τον πιο παράδοξο τρόπο, ο… ίδιος του ο εαυτός. Η αδυναμία να στραφεί προς αυτόν και να τολμήσει να ζητήσει απαντήσεις, γύρω από το διχασμό, την κρίση της συμβίωσης, ψυχοσεξουαλικά πεδία και ένστικτα ζήλειας και εκδίκησης, στερούν από το φιλμ την απογείωση μιας εμπειρίας που ξεκίνησε με γερά θεμέλια για να καταρρεύσει στο βωμό τής «παραξενιάς».

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Arthouse «πείραμα» από έναν Καναδό σκηνοθέτη που δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει τα τελευταία χρόνια, θα κάνει τους φίλους του σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς και των πιο «αλλόκοτων» κινηματογραφικών σπαζοκεφαλιών να προσπαθήσουν να «αποκρυπτογραφήσουν» κάθε λεπτομέρεια του φιλμ σε πιθανά επόμενες φορές που θα θελήσουν να το παρακολουθήσουν. Το είδος των θεατών που δεν αρέσκεται σε όλα τα άνωθεν χαρακτηριστικά… ας το βάλει στα πόδια!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.