του Νίκου Παλάτου

Μία ξανθιά γκόμενα πηδάει στο κενό από ένα ιδιωτικό jet, αφού έχει επιτελέσει στο ακέραιο τα καθήκοντα της αεροσυνοδού (έστω με έναν κάπως εξεζητημένο τρόπο…). Καθώς πέφτουν (και) οι τίτλοι αρχής υπό τους ήχους των The Walker Brothers, ανοίγει το αλεξίπτωτό της, κοιτάζει ψηλά και με ένα χαιρέκακο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη ανατινάζει το αεροπλάνο από το οποίο μόλις έχει φουντάρει στο κενό. Τη μαζεύει με το ταχύπλοο σκάφος της μια άλλη κοκκινομάλλα γκόμενα. Έχοντας πια φορέσει και οι δυο τα bikini τους, μιας και το καλοκαίρι δείχνει να είναι καυτό, βγαίνουν σε κοντινή, σχεδόν «ιδιωτική» παραλία την οποία αμέριμνος άνδρας έχει μετατρέψει σε κάτι σαν γραφείο του. Με μια δήθεν αθώα γοητεία, οι δύο άκρως ερωτεύσιμες γυναίκες αναδύονται εμπρός του με διαθέσεις όχι φιλικές, τελικά. Με τα ψαροντούφεκα που κραδαίνουν ανά χείρας, χωρίς δεύτερη σκέψη, καθαρίζουν τον άτυχο businessman πριν εκείνος προλάβει να πιάσει το πιστόλι του. Ο αριθμός 007 σας έρχεται στο μυαλό; Δεν είστε και τόσο μακριά…

Από τις αναρίθμητες ταινίες που μιμούνταν τις περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ κατά τη δεκαετία του ’60, το «Deadlier Than the Male» αποτελεί μία από τις ελάχιστες που μπορεί άνετα να σταθεί επάξια δίπλα στο πρωτότυπο. Ίσως όχι τόσο σε επίπεδο παραγωγής, καθώς εκείνες του διδύμου Σάλτσμαν και Μπρόκολι με ήρωα τον θρυλικό πράκτορα με την άδεια να σκοτώνει είχαν πολύ γρήγορα ξεφύγει από άποψης budget σε σχέση με τον ανταγωνισμό, σε ό,τι αφορά όμως το απαστράπτον στυλ και το σαρδόνιο ύφος, το φιλμ του Ραλφ Τόμας δεν αστοχεί πουθενά. Γυρισμένο κατά την περίοδο του «swinging» Λονδίνου αλλά και στην πανέμορφη καλοκαιρινή Ιταλία, το φιλμ ακολουθεί τον γοητευτικό και πολύ σίγουρο για τον εαυτό του ερευνητή ασφαλιστικής εταιρείας Χιου Ντράμοντ, ο οποίος αναλαμβάνει να διαλευκάνει τη μυστηριώδη έκρηξη στο ιδιωτικό jet της εναρκτήριας σεκάνς. Βοηθούμενος από τον αφελή playboy ανιψιό του, που του φορτώνεται επιστρέφοντας για λίγες ημέρες στην πατρίδα από την Αμερική όπου και σπουδάζει, ενώνει μεθοδικά ένα-ένα τα κομμάτια του puzzle, αποκαλύπτοντας σατανικό σχέδιο εγκληματικού εγκεφάλου που στόχο έχει την αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου προς ίδιο όφελος, μέσω της δολοφονίας όλων των σημαντικών ανθρώπων του κλάδου! Ως αρωγό στις προσπάθειές του ο διαβολικός mastermind έχει προσλάβει δύο πέραν πάσης υποψίας πλην όμως αδίστακτες γυναίκες, οι οποίες εκτελούν τα δολοφονικά του σχέδια με κάθε ευφάνταστο τρόπο.

Το φιλμ αποτελεί τον ορισμό της αγνής διασκέδασης και της απενοχοποιημένης ψυχαγωγίας. Πρόκειται περί αυθεντικού σινεμά των ‘60s, που αναδίδοντας μια ελαφρώς μπιμουβάδικη δόση τζεϊμσμποντικής παρωδίας, καταφέρνει όχι μόνο να προσφέρει τρελό κέφι, αλλά χάρη στη σκηνοθεσία του έμπειρου Ραλφ Τόμας και την παρουσία των δύο δολοφονικών (#diplhs) θηλυκών, πετυχαίνει να μην στερέψει από καύσιμα όπως πολλές φορές συνέβαινε σε άλλα φιλμ τέτοιου είδους. Επιπροσθέτως, δε, το εύρημα των γοητευτικών γυναικών δολοφόνων χρησιμοποιείται εδώ με έναν τρόπο απόλυτα απολαυστικό. Η Έλκε Zόμερ και η Σίλβα Κοσίνα, είτε βγαίνουν από τη θάλασσα με τα μαγιό τους σαν άξιες κόπιες της Ούρσουλα Άντρες, είτε ενδεδυμένες στην τρίχα, πετάνε τα θύματά τους από τα μπαλκόνια επιδεικνύοντας (εκτός από τις καμπύλες τους) τον άκρατο κυνισμό τους και είναι εξωφρενικές στους ρόλους τους, πετυχαίνοντας ενίοτε μια χημεία ανάλογη με εκείνη των… Χοντρού και Λιγνού, ενώ παράλληλα προσεγγίζουν «ανισόρροπα» τη σαδιστική βαρβαρότητα των giallo ηρωίδων, χωρίς ποτέ να ξεχνούν ότι το βασικό τους όπλο είναι το sex appeal.

Ο Ρίτσαρντ Τζόνσον, από την άλλη, ως ασφαλιστικός ερευνητής (ένα επάγγελμα που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο λαμβάνεται εδώ ως παραπλήσιο με αυτό του κατασκόπου…) είναι στιβαρός, ατσαλάκωτος και γοητευτικός σαν Χιου Ντράμοντ, όσο (περίπου) ο Σον Κόνερι της ίδιας εκείνης εποχής του 007. Συνδυάζει μυαλό ξυράφι και σημαντική ικανότητα στη γροθιά (αδιάψευστος μάρτυρας η σκηνή του υπόγειου garage, όταν τα βάζει για πλάκα με τρεις σκοτεινούς τύπους που του την πέφτουν), χωρίς να στερείται καυστικού χιούμορ, μιας και οι ατάκες του συχνά τσακίζουν κόκαλα, με το εύρος της μόρφωσής του να είναι τέτοιο που του επιτρέπει να ομιλεί απταίστως ακόμη και την ιαπωνική (εκεί που αυτός θα το κρίνει απαραίτητο)!

Όταν η δράση μεταφέρεται από το πολύχρωμο Λονδίνο της δεκαετίας του ’60 στο γραφικό Λέριτσι της Ιταλίας, το φιλμ αποκτά τον απαιτούμενο για το είδος κοσμοπολίτικο αέρα, με χλιδάτα yacht, πολυτελή κάστρα κι ένα ανέμελο καλοκαιρινό ύφος. Εκεί, στις όμορφες ακτές της Λα Σπέτσια, ο ατρόμητος Ντράμοντ θα πρέπει να σώσει τον κόσμο από μια οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου, έχοντας να αντεπεξέλθει θανατηφόρους… ξανθούς κινδύνους, κάνοντας ταυτοχρόνως ματ σε μια παρτίδα σκακιού που όμοιά της είναι μάλλον απίθανο να έχει ξαναπαιχτεί κάπου. Αλλά για κάτι τέτοιες δουλειές δεν υπάρχουν οι ασφαλιστικοί υπάλληλοι;