FreeCinema

Follow us

Τι είναι μια cult ταινία; Πόσο σκουπίδι μπορεί ή πρέπει να είναι; Από ποιον πλανήτη έρχεται και γιατί χρειάζεται να τη λατρέψεις; Μια στήλη που… εγκληματεί, για να σου δώσει τις καλύτερες απαντήσεις γύρω από κινηματογραφικά αξιοπερίεργα και τίτλους που αξίζει να μάθεις πως υπάρχουν. Αρκετά συχνότερα… για τους λάθος λόγους!

DETROIT ROCK CITY (1999)

  • ΕΙΔΟΣ: Μουσική Νεανική Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άνταμ Ρίφκιν
  • ΚΑΣΤ: Έντουαρντ Φέρλονγκ, Σαμ Χάντινγκτον, Τζουζέπε Άντριους, Τζέιμς ΝτεΜπέλο, Λιν Σέι, Μέλανι Λίνσκι

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017. Οι Foo Fighters εμφανίζονται στην Αθήνα, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Τα λίγα εισιτήρια της συναυλίας είχαν κυκλοφορήσει κάποιες μέρες πριν, χωρίς να προλάβω να αποκτήσω ένα από αυτά, αφήνοντας την προ… εικοσαετίας υπόσχεση του Ντέιβ Γκρολ για άμεσο ραντεβού στη χώρα μας (μετά την τότε ακύρωση της εμφάνισης τους στο Rock of Gods του Πειραιά) να μένει ανεκπλήρωτη από πλευράς μου. «Τι κάνουμε τώρα;», ρωτάει η Μαργαρίτα και πριν προλάβω να απαντήσω δίνει η ίδια την πρόχειρη λύση. Αποφασίζουμε, λοιπόν, να πάμε έξω από το θέατρο με σκοπό (τουλάχιστον) να ακούσουμε το συγκρότημα, μιας και δεν υπήρχε περίπτωση να το δούμε, πιστεύοντας (αφελώς) πως θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον προαύλιο χώρο του Ηρωδείου, ως σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση του Φεστιβάλ Αθηνών. Φτάνουμε σχετικά νωρίς στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι με το μεγάλο σουξέ του Τζίμη Πανούση: «κάγκελα παντού» και η πρόσβαση πέραν του πεζοδρόμου προς το Ωδείο… αδύνατη! «Σιγά μην φτάνει ο ήχος έως εδώ έξω», λέμε και οι δύο, κατευθυνόμενοι προς το περίπτερο που βρίσκεται λίγο πιο πάνω, με τη ζέστη έντονη και το νερό απαραίτητο. «Καμιά ιδέα;», με ρωτάει. «Έχω μια καλή», απαντώ. «Θα βρούμε τίποτα άσχετους πιτσιρικάδες, θα τους πλακώσουμε και θα τους πάρουμε τα εισιτήρια»! «Τι είναι αυτά που λες, μωρέ;», αναφωνεί. «Detroit Rock City», της απαντώ θριαμβευτικά.

Υπάρχει, βέβαια, μια σημαντική διαφορά της ιστορίας μου με την εν λόγω ταινία, καθώς εκεί οι τέσσερις κολλητοί συμμαθητές από το Κλίβελαντ του Οχάιο έχουν στα χέρια τους τα εισιτήρια για τη μεγάλη συναυλία των λατρεμένων τους KISS, που θα γινόταν στο γειτονικό Ντιτρόιτ εκείνο το βράδυ του σωτήριου έτους 1978. Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τη θεούσα μάνα ενός εξ αυτών, που όχι μόνο είναι μέλος της περίφημης οργάνωσης… MATMOK (Mothers Against The Music Of Kiss!), η οποία θεωρεί πως το όνομα του συγκροτήματος δεν σημαίνει το προφανές παρά πρόκειται περί ακρωνυμίου με το οποίο τα μέλη τους δηλώνουν πως είναι… Knights Ιn Satan’s Service (!), αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα καθώς μπροστά στα μάτια τους βάζει φωτιά στα τέσσερα μαγικά χαρτάκια, κάνοντας έτσι στάχτη τη λαχτάρα τους για το live που περίμεναν μετρώντας την ώρα αντίστροφα. Αυτό που ακολουθεί είναι η ολοήμερη οδύσσεια της παρέας, που μη πτοούμενη από το γεγονός πως τα εισιτήρια έγιναν καπνός (στην κυριολεξία), εκδράμει στην πόλη του Ντιτρόιτ προκειμένου να βρει έναν κάποιο τρόπο για να μπουκάρει στο στάδιο. Βέβαια, αυτά που τους συμβαίνουν, μέσα σε ένα απόγευμα ουσιαστικά, κανονικά θέλουν κάτι σαν εβδομάδα ολόκληρη για να πραγματοποιηθούν υπό νορμάλ συνθήκες, αλλά σιγά μην κολλήσουμε σε κάτι τέτοια τώρα. Εδώ κοτζάμ Φέρις Μπιούλερ χρειάστηκε κάτι σαν μισή μέρα για να κάνει πράξη τα όνειρα μιας ολόκληρης ζωής για τους teens των 80’s!

Το φιλμ ξεκινά με μια γρήγορη περιγραφή της δεκαετίας του εβδομήντα, τοποθετώντας τους KISS στο ιστορικό πλαίσιο (ανάμεσα στην εποχή Νίξον και Ρέιγκαν) στο οποίο έδρασαν αρχικά και γνώρισαν τεράστια επιτυχία (στην πατρίδα τους, τουλάχιστον, καθώς στην Ευρώπη δεν είχαν παρόμοια εμπορική απήχηση). Η μουσική τους είναι δυνατό, πιασάρικο rock, αλλά δεν αποκλείεται να έμεναν στην ιστορία ως ένα ακόμα συγκρότημα της σειράς, εάν δεν έκαναν εκείνες τις φαντασμαγορικές live εμφανίσεις, με τις φωτιές, τα πυροτεχνήματα, τα σεξουαλικά υπονοούμενα και τα στοιχεία τρόμου που απέρρεαν από το αξεπέραστο (και σήμα κατατεθέν, ασφαλώς) μακιγιάζ τους. Οι KISS «δανείστηκαν» χαρακτηριστικά από το δημοφιλέστατο glam rock της εποχής εκείνης και το ξανασέρβιραν όσο πιο προκλητικά μπορούσαν, ώστε να εξιτάρουν την αμερικάνικη εφηβική φαντασία. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 αποφάσισαν να εμφανιστούν χωρίς το μακιγιάζ τους, βάζοντας στον πάγο (ατυχώς) και όλα τα υπόλοιπα συνοδευτικά του, οι φανατικοί τους φίλοι γύρισαν την πλάτη με αδιαφορία προς τα ινδάλματά τους. Ουδείς είχε την ανάγκη ενός ακόμη συγκροτήματος που έπαιζε pop metal… κομμωτηρίου. Το κατάλαβαν και οι ίδιοι, φυσικά (δεν ήθελε και τίποτα πτυχία εξυπνάδας…), και επέστρεψαν λίγο αργότερα στα παλιά τερτίπια τους.

Ο σκηνοθέτης Άνταμ Ρίφκιν γνωρίζει ακριβώς τι θέμα έχει στα χέρια του και του συμπεριφέρεται ανάλογα, αφού φτιάχνει ένα φιλμ σε στυλ cartoon, όπου δεν παίρνει ποτέ και τίποτα στα σοβαρά. Από την παραλίγο ολέθρια συνάντηση στον δρόμο με τους ντισκόβιους φλώρους που τολμάνε να ακούνε… Kool & the Gang, μέχρι το ξεπαρθένιασμα του γιου της θεούσας στο… εξομολογητήριο της εκκλησίας με τη συμμαθήτριά του Μπεθ (κλείσιμο ματιού, φυσικά, σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των KISS σε single με τίτλο… «Beth», που είχε σαν b-side το ομώνυμο της ταινίας τραγούδι «Detroit Rock City»!), το φιλμ αποτελεί μια γνήσια ιστορία ενηλικίωσης, με κανιβαλιστικό και ενίοτε χοντροκομμένο χιούμορ, που κρύβει όμως τόση ζεστασιά και πάθος για τους τέσσερις έφηβους ήρωες, ώστε να την κάνει να απέχει παρασάγγας από ανάλογες του σχολικού ενδιαφέροντος genre, στο οποίες ο αμερικανικός κινηματογράφος έχει μακρά παράδοση (το franchise «American Pie», ας πούμε). Καταφέρνει, δε, να δημιουργήσει ένα κλίμα αθώας νοσταλγίας για την εποχή εκείνη, όχι μόνο μέσω του soundtrack που περιλαμβάνει εκτός από (τις εύλογες) ισχυρές δόσεις KISS, ένα σωρό ακόμα τεράστιους καλλιτέχνες και τραγούδια των 70s, από Ντέιβιντ Μπόουι και AC/DC μέχρι τους… «επάρατους» KC and the Sunshine Band της disco era («οι KISS δεν θα ηχογραφήσουν ποτέ τους disco», λέει με περίσσιο σθένος σε κάποια στιγμή ένας εκ της παρέας, μη γνωρίζοντας αυτό που θα ερχόταν το 1979 με τίτλο «I Was Made for Lovin’ You»), αλλά και μέσω πληθώρας στοιχείων της pop κουλτούρας της περιόδου, από μια αφίσα της Φάρα Φόσετ μέχρι την περίφημη (και εξαφανισμένη από προσώπου γης, εκτός κι αν γίνει κανένα «χιπστερικό» comeback κι εδώ…) 8-track tape.

Όσον αφορά την ιστορία της πρώτης παραγράφου που άφησα στη μέση, να την ολοκληρώσω αναφέροντας πως εκεί που πίναμε το δροσερό νεράκι πλησίον του περιπτέρου, έρχεται ένας τύπος με σακίδιο πλάτης που λες και μας περίμενε, μας λέει πως είναι από τη διοργάνωση και μας ρωτά αν θέλουμε προσκλήσεις για να δούμε τη συναυλία, αφού έτσι αποφάσισαν να κάνουν οι υπεύθυνοι ώστε να τιμήσουν τους fans των Foo Fighters που δεν πρόκαναν! «Πιάσε δύο», του λέω και να ‘μαστε εντός του Ωδείου, φάτσα κάρτα στο κέντρο, κάπου στη δέκατη σειρά, επειδή έτυχε να βρεθούμε εκεί που έπρεπε την ακριβώς κατάλληλη ώρα! Ο Χοκ, ο Τζαμ, ο Τριπ και ο Λεξ δεν είχαν τέτοια τύχη στο φιλμ, επιλέγοντας έναν κάπως πιο επώδυνο τρόπο για να τρυπώσουν μέσα στο στάδιο όπου έπαιζαν οι KISS, με την κατάληξη, όμως, να είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Ποιος είπε πως η ζωή δεν είναι βγαλμένη μέσα από τις ταινίες;

TRIVIA

  • Ένας εκ των ηγετικών μορφών των KISS, ο Τζιν Σίμονς (ο άλλος είναι ο Πολ Στάνλεϊ), εμφανίζεται στα credits του φιλμ ως παραγωγός, βάζοντας έτσι μια κατά κάποιον τρόπο σφραγίδα γνησιότητας στα διαδραματιζόμενα.
  • Δεν είναι απαραίτητο να είστε μέλος του… KISS Army fan club για να καταλάβετε τι γίνεται, μιας και το συγκρότημα είναι ο τελικός στόχος και όχι ο σκοπός. Μια νεανική κωμωδία είναι μόνο!
  • Ήταν ο προτελευταίος αξιοπρόσεκτος ρόλος του νεανικού ειδώλου της δεκαετίας του ‘90 Έντουαρντ Φέρλονγκ (το «Animal Factory» της επόμενης χρονιάς ήταν ο τελευταίος), μιας και οι κάθε λογής καταχρήσεις έθεσαν ουσιαστικά πρόωρο τέλος στην καριέρα του.
  • Η ηθοποιός και μοντέλο Σάνον Τουίντ, η οποία εμφανίζεται στη σκηνή του disco club, επιχειρώντας να αποπλανήσει τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Φέρλογκ, είναι η σύζυγος του Τζιν Σίμονς.
  • Οι KISS έχουν πουλήσει σχεδόν ογδόντα εκατομμύρια δίσκους, ενώ έχουν δώσει πάνω από δύο χιλιάδες συναυλίες μέχρι σήμερα. Το 2014 έγιναν μέλη του Rock & Roll Hall of Fame.
  • Η ταινία δεν έτυχε διανομής στη χώρα μας, καθώς ο συνδυασμός νεανικής αμερικανικής κωμωδίας και μουσικού ενδιαφέροντος (πόσω μάλλον για ένα όνομα σαν τους KISS…) είναι σχεδόν απαγορευτικός για το ελληνικό box-office. Ούτε στην Αμερική έσκισε, πάντως (κοινώς… «μπήκε μέσα»).

MORE CULT

Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

«Their deadly mission: to crack the forbidden island of Han!»

Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

«A monster statue of bronze and stone twenty stories tall guarded their secret!»

Ο ΑΡΧΙΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

«NOT A WORD IS SPOKEN! Excitement beyond words!»

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΛΙΟΥ

«She'd do anything for a thrill... Including kill!»