FreeCinema

Follow us
15.1121:00

Ροϊ Άντερσον. Όχι απλώς τεράστιος, απέραντος!


Είναι δυνατόν το μεγάλο γεγονός μιας κινηματογραφικής διοργάνωσης να είναι μία ταινία που όχι απλώς δεν συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμά της αλλά δεν έχει καν περατώσει το ήμισυ των γυρισμάτων της;

Αναντίρρητα ναι, αν πρόκειται για το επόμενο, καινούργιο έπος του παρόντος και χαμογελαστού για τη mini πρεμιέρα Ρόι Άντερσον, «Om det Οändliga» (αγγλιστί «About Endlessness»), που έκανε πρώτη εμφάνιση, για λίγους τυχερούς, τους επαγγελματίες συμμετέχοντες στο Industry Days του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Στοκχόλμης, πριν από μερικές ώρες, με τη μορφή μίας πλήρους σεκάνς.

Δεσμευόμενοι από το απόρρητο της δημοσίευσης λεπτομερειών, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η (μέσω της γνωστής αντιδιαστολής tableaux vivants) «υπενθύμιση του πόσο εύθραυστη και όμορφη, άρα και άξια προς διαφύλαξη και κληροδότηση, είναι η ανθρώπινη ύπαρξη», καινούργια και φαινομενικά πιο οπτιμιστική δουλειά του Σουηδού δημιουργού, καινοτομεί κατά τι στο νέο στοιχείο της μερικής εξωτερικής αφήγησης από μια δίκην Σεχραζάντ, κατά τον auteur, γυναικεία φωνή. Που ξεναγεί τον θεατή σε όχι Χίλιες και Μία Νύχτες αλλά σε αρκετές φαινομενικά ασήμαντες προσωπικές φέτες ζωής. Οι οποίες, σύμφωνα με τον εισηγητή του σκανδιναβικού νεοντανταϊσμού με τελευταίο εξέχον μέλος διεθνώς τον Ρούμπεν Έστλουντ χάρη στο «The Square», θα συλλαμβάνουν το ευαίσθητο (ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που κρατιούνται χέρι με χέρι για πρώτη φορά, ένας άνδρας που δένει τα κορδόνια της καθ’ οδόν προς party γενεθλίων κορούλας του υπό καταρρακτώδη βροχή, μια νεαρή που περιμένει το ραντεβού της), αλλά και το σκληρό (ένας κυριολεκτικός σταυροφόρος, ένας ανάπηρος βετεράνος στην άκρη του δρόμου, ένας πατέρας με τον νεκρό γιο του στα χέρια του, κάποιος που έχει πάψει να εμπιστεύεται τις τράπεζες) του βίου των κοινών θνητών. Ή όχι και τόσο κοινών, αν σκεφτεί κανείς ότι μεταξύ των χαρακτήρων που, κατά τα διαρρευθέντα στον Τύπο, συμπεριλαμβάνουν ακόμα μια γυναίκα που λατρεύει τη σαμπάνια, μια υπεύθυνη marketing κι έναν παπά, στριμώχνεται κι ο Αδόλφος Χίτλερ (!).

Ορίζοντας παράδοσης του φιλμ είναι ο Μάιος του 2019 και, λογικά, το Φεστιβάλ Καννών, επιστροφή του Άντερσον σε γνωστά εδάφη μετά τον Χρυσό Λέοντά του στη Βενετία το 2014 με το προσφατότερο opus magnum του, «Ένα Περιστέρι Έκατσε σε Ένα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξή του».

Δείγμα από την προετοιμασία των γυρισμάτων μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Vimeo και φωτογραφικό υλικό διατίθεται στο Instagram. Τακτική ενημέρωση παρέχει και η σελίδα του σκηνοθέτη στο facebook.