του Ηλία Φραγκούλη

Η σεξουαλικότητα δεν… (δια)χωρίζει, πρωτίστως. Αν ρωτάς κι εμένα, μάλλον γίνεται αντικείμενο εμπορίας περισσότερο. Και σε μια (όποια) σύγχρονη, δυτική κοινωνία καταναλωτισμού, πάντοτε είχε σημασία… να πουλάς. Είναι ειρωνικό να παρατηρείς ότι, σε παρελθούσες δεκαετίες, η ελευθεριότητα στη σεξουαλική εικονογραφία ήταν πολύ πιο έκδηλη, «παιχνιδιάρικη» και ευρηματικά τολμηρή, σε σύγκριση με το παρόν, στο οποίο η λογοκρισία δείχνει να αγριεύει χειρότερα κι από τα τότε. Η κοινωνική δικτύωση, επίσης, επιτρέπει στους πάντες να «δικάζουν» και να τοποθετούνται ως προς τα όρια της δημοσίας αιδούς και τα σχόλια που βλέπουμε καθημερινά, ειδικά μέσα από τις σελίδες του Facebook, ειλικρινά σοκάρουν. Για να μην αναφερθώ καν στα reports και τις διαγραφές εικόνων (ενίοτε, αφορούν πασίγνωστα έργα τέχνης!) διότι… προκάλεσαν.

Η πορνογραφία δεν αποτέλεσε ποτέ ένα «έργο τέχνης», όμως μια πιο προσεκτική ματιά στις μεθόδους προώθησης και διαφήμισης των φιλμ soft ή και hard ερωτισμού από το παρελθόν, μπορεί εκτός από το να μας διασκεδάσει, να μας περάσει και ενδιαφέροντα μηνύματα γύρω από την pop κουλτούρα της κάθε περιόδου, τα στερεότυπα που συνοδεύουν διάφορες εθνικότητες, τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι εκδήλωναν τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις.

Σήμερα, μπορείς να πληκτρολογήσεις μια ιντερνετική διεύθυνση, να πατήσεις το play και να «γευτείς» σχεδόν οτιδήποτε σε hardcore θέαμα, από επαγγελματίες του porn industry ή και ερασιτέχνες… της διπλανής πόρτας με έφεση στη δημόσια έκθεση. Κρυφά, όμως. Λες και «παρανομείς». Πριν από τις κάμερες που κρατά το κάθε χέρι εκεί έξω σήμερα, πριν από την «εισβολή» της αντίστοιχης βιομηχανίας εντός των τεσσάρων τοίχων της οικίας (και της ιδιωτικότητάς) σου, με τη μαζικότητα του VCR, το πορνό σε καλούσε να το μοιραστείς… σχεδόν δημόσια, μαζί με τους υπόλοιπους θεατές μιας κινηματογραφικής αίθουσας. Στο παρόν, η δημιουργία μιας τέτοιας αίθουσας, στην όποια γειτονιά, μάλλον οργή και εχθρικότητα θα συναντούσε. Και ο λιθοβολισμός δεν φαντάζει τόσο μακρινός ως εκδήλωση αντίδρασης του όχλου της «μέσης» πλειοψηφίας, πλέον…

Με μια διάθεση νοσταλγίας, σε καιρούς επικίνδυνους και οπισθοδρομικούς, σκέφτηκα πως ένα τέτοιο αφιέρωμα, με posters από θρυλικές δεκαετίες όταν το πορνό δοξάστηκε στην κινηματογραφική αίθουσα, θα είχε μια κάποια χρησιμότητα για τη δημιουργία ωφέλιμου διαλόγου ή και χαβαλέ, έστω. Με ελευθεριότητα! «Adults only», έτσι;

Ακολουθούν πέντε σελίδες χορταστικού X ή R rated artwork που… μεγαλώνει όταν πατάς επάνω (σε κάθε εικόνα) του.