FreeCinema

Follow us
30.1110:30

«Highway to Hellas»: Λίγο κρασί, λίγη λαϊκουργιά και Ντόιτσλαντ σικ!


Το περασμένο τετραήμερο κυκλοφόρησε στους γερμανικούς κινηματογράφους το «Highway to Hellas» του Άρον Λέμαν, μια γερμανική σάτιρα που επιδιώκει να μας κάνει να διασκεδάσουμε με τα σχόλιά της αναφορικά με την ένταση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των δυο λαών, λόγω της κρίσης. Ρίξτε μια ματιά στο trailer και, αν γελάσετε, πείτε μου τι πήρατε και δεν μου δώσατε κι εμένα…

Το ομώνυμο βιβλίο των Αρντ Σίμκατ και Μόσες Βολφ γράφτηκε επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, όπως αναφέρει στην κριτική της η εφημερίδα Die Welt, οπότε οι συγγραφείς δεν γνώριζαν ακόμη την περίπτωση Βαρουφάκη, «αυτού του έξυπνου τύπου που πήγαινε στα ευρωπαϊκά fora με τη μηχανή του» και «χάρη σε αυτόν τα πράγματα χειροτέρεψαν. Να σας υπενθυμίσουμε ότι ήταν αυτός που έδιωξε την Τρόικα. Αυτός με το κωλοδάκτυλο»! Κάπως έτσι ολοκληρώνεται το προοίμιο της εφημερίδας, που κατά τα λοιπά δεν θεωρεί και πολύ σοβαρή την ταινία, αφού έχει, καταφανώς, «θάψει» υμέτερα και ημέτερα.

Highway to Hellas - 1 Highway to Hellas - 2 Highway to Hellas - 3

Και πόσο σοβαρά να πάρεις μια ιστορία που για θέμα έχει τούτο εδώ: Ένας χαρτογιακάς τραπεζικός υπάλληλος έχει την αποστολή να πάει να εξετάσει στην Ελλάδα (και μάλιστα σε ένα νησί) πώς αξιοποιήθηκαν τα κονδύλια του δανείου που έδωσε η τράπεζά του. Αυτό, δηλαδή, που έρχονται και κάνουν οι χαρτογιακάδες κάθε τρεις και λίγο στην Ελλάδα. Εκεί, βέβαια, αυτός ο τύπος τα βρίσκει σκούρα με την ελληνική ανοργανωσιά: όπως μπορείτε να δείτε και στο trailer (video gallery, πάνω δεξιά, κλασικά), ένας… γάιδαρος τρώει κάτι χαρτιά από το παράθυρο και ο Ακύλλας Καραζήσης του λέει του Κρίστοφ Μαρία Χερμπστ, του Γερμανού δηλαδή, «Δεν είναι τίποτα. Η φορολογική δήλωση του εξαδέλφου μου…»! Σε άλλη φάση του trailer, ο Γερμανός χτυπιέται πλάι στον γάιδαρο που τον μεταφέρει, γιατί θα έπρεπε να πάει δεξιά, γιατί «όταν λέω δεξιά, εννοώ δεξιά!», κατά πάσα πιθανότητα διασκεδάζοντας την αυταρχικότητα των συμπατριωτών του, αλλά και την τελειομανία τους όταν σε κάποια άλλη σκηνή ο Καραζήσης λέει «Πρέπει να είναι όλα τέλεια όταν έρθει ο Γερμανός» και ο εργάτης τρώει τα μούτρα του από τη σκάλα, κανοντάς τα όλα χάλι. Το τελικό motto του «Highway to Hellas» μας λέει πως «όταν μας χωρίζουν οι κουλτούρες, τότε μας ενώνει η φιλία».

Pressebild Hellas.indd

Ακόμη κι αν ίσχυαν όλα αυτά, ακούγονται λίγο passé και κλισεδιάρικα στα χρόνια που διανύουμε, όχι απαραίτητα για τους λόγους που αναφέρει η Welt, η οποία ξεκάρφωτα και μάλλον από το πουθενά αναφέρει τον Βαρουφάκη (δεν κολλάει και με όλα τα ελληνικά πράματα τη σήμερον, wtf?), αλλά γιατί από τη φτιαξιά της και από τον τρόπο της, ούτε τους ίδιους τους Γερμανούς κριτικούς δεν κατάφερε να πείσει. Η εφημερίδα TAZ, μέχρι τη στιγμή που κοιτάξαμε, την είχε στα «προβάλλονται επίσης», ενώ η Die Zeit έχει τον τίτλο «Ένα ούζο με κλισέ. Γραφειοκράτης για έλεγχο δανείου στην Ελλάδα; Μόνο να αποτύχει μπορεί!», υπαινισσόμενη διττά αφενός την αναξιοπιστία των Ελλήνων αναφορικά με τα οικονομικά reports τους (την πετάει την μπηχτή πηχυαίως) και αφετέρου αυτή την ίδια την ταινία που κοντολογίς θεωρεί αποτυχημένη, γεμάτη κλισέ και πως, εν τέλει, το πρόβλημα που αναδύθηκε μεταξύ των δυο λαών δεν λύνεται με τον τρόπο αυτό. Δηλαδή, ότι στη βάση μας έχουμε περισσότερες ομοιότητες από ό,τι διαφορές. Στο ίδιο κλίμα και η κριτική του cineastic.de η οποία γράφει ότι το βιβλίο μπορεί να είναι διασκεδαστικό, αλλά η ταινία δεν τα καταφέρνει, γιατί δίχως μια πιστευτή βάση, παρά διάφορες γενικότητες, το σύνολο υποφέρει με χαρακτήρες επιφανειακούς.

Highway to Hellas - 4

Όντας σε μια περίοδο που το ελληνικό θέμα δεν παίζει σχεδόν καθόλου στις επικεφαλίδες, διότι έχουμε και τον ΙSIS τώρα και το φλέγον ερώτημα που τίθεται είναι το αν οι Ευρωπαίοι θα ενωθούμε σε ένα κοινό μέτωπο αντιμετώπισής του, η ταινία αυτή έρχεται στη Γερμανία σε μια κουρασμένη από το ελληνικό ζήτημα περίοδο, στην οποία η κοινή γνώμη διάκειται μάλλον αρνητικά προς τη χώρα μας και μάλλον δεν παίρνει και πολύ (να το πω ευγενικά…) στα σοβαρά το κράτος μας. Άγνωστο αν θα μπορούσε να προσφέρει κάτι μια τέτοια σάτιρα στη βελτίωση των ελληνογερμανικών σχέσεων, αλλά μάλλον χρειάζεται πολύς χρόνος και άλλες πολλές συντονισμένες προσπάθειες εφεξής για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αν είναι στόχος καν, διότι, στην τελική, οι ευρωπαικές πολιτικές δεν δίνουν πεντάρα τσακιστή για τις γνώμες των λαών.

Highway to Hellas - poster