του Δημήτρη Δημητρακόπουλου

Η 71η έκδοση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (η οποία θα διεξαχθεί από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου στις αίθουσες του Lido, όπως πάντα) ανοίγει επιτέλους τα χαρτιά της, επιβεβαιώνοντας μεν μερικές φήμες που, εδώ και μήνες, αφορούσαν το διαγωνιστικό της πρόγραμμα – δες καινούργιες ταινίες των Φατίχ Ακίν, Ρόι Άντερσον και Έιμπελ Φεράρα, αλλά και, παράλληλα, εκπλήσσοντας με μερικές απρόσμενες προσθήκες, που περιλαμβάνουν νέα φιλμ από cult σκηνοθέτες, όπως ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς και ο Τζο Ντάντε (ναι, των «Gremlins»), αν και σε ειδικές προβολές εκτός διαγωνιστικού, μια κανονική γαλλική απόβαση και την πρεμιέρα του πλήρους… έπους του Λαρς φον Τρίερ, «Nymphomaniac», το οποίο θα προβληθεί για πρώτη φορά στη Βενετία στην αλογόκριτη εκδοχή των 5 ½ ωρών!

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Στη σημερινή συνέντευξη Τύπου στην Ρώμη, ήρθε η στιγμή να μπει ένα τέλος σε όλη τη φημολογία των τελευταίων μηνών σχετικά με τις ταινίες από τις οποίες θα αποτελούνταν το διαγωνιστικό τμήμα του 71 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, ειδικά ύστερα από «ύποπτες» απουσίες που είχαν παρατηρηθεί στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών. Εκτός, λοιπόν, από το «Birdman (or The Unexpected Virtue of Ignorance)» (φωτό) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου, το οποίο θα σημάνει και την επίσημη έναρξη (λογικό, καθώς είναι το φιλμ με το περισσότερο αναγνωρίσιμο καστ, το οποίο περιλαμβάνει από Μάικλ Κίτον, Ζακ Γκαλιφιανάκις και Έντουαρντ Νόρτον μέχρι Έμμα Στόουν και Ναόμι Γουάτς), άλλες δεκαεννέα ταινίες προστέθηκαν στον αγώνα για την κατάκτηση του φετινού Χρυσού Λέοντα (τον οποίο θα απονείμει η κριτική επιτροπή με Πρόεδρο τον Αλεξάντρ Ντεσπλά, μια απρόσμενη αλλά και ευχάριστα ανάλαφρη επιλογή), ανάμεσα στις οποίες η Γαλλία κατέχει το μερίδιο του… λέοντος (sic).

Για την ακρίβεια, οκτώ (!) ταινίες είναι γαλλικές συμπαραγωγές (αν και μερικά γαλλικά μέσα ήδη γκρινιάζουν – άδικα – ότι το πρόγραμμα φέτος είναι πολύ αμερικανοποιημένο), με τις μισές από αυτές να ομιλούν και τυπικά την γαλλική γλώσσα. Στο «La Rançon de la Gloire», ο Ξαβιέ Μποβουά («Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων») εμπνέεται από την αληθινή ιστορία δύο ανθρώπων που σχεδίασαν να ληστέψουν… το φέρετρο του Τσάρλι Τσάπλιν και να ζητήσουν λύτρα από τη χήρα του, κάπου στα 70’s (στο καστ συναντούμε και την Κιάρα Μαστρογιάνι), ο Μπενουά Ζακό, για τέταρτη φορά στη Βενετία, συνοδεύει στο κόκκινο χαλί τις Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Κατρίν Ντενέβ και, πάλι, την Κιάρα Μαστρογιάνι με το δραματικό «3 Coeurs», ο Νταβίντ Ολχόφεν και το «Loin des Hommes» επισκέπτονται την έκρυθμη Αλγερία του 1954, στην οποία ένας δάσκαλος (Βίγκο Μόρτενσεν) καλείται να φυγαδεύσει ένα χωρικό που κατηγορείται για φόνο (υπό τη μουσική επένδυση του Νικ Κέιβ, μάλιστα!), ενώ οι Γαλλίδες δημιουργοί εκπροσωπούνται στη Mostra από την ανερχόμενη Αλίξ Ντελαπόρτ, η οποία έρχεται στην Βενετία με τη δεύτερη ταινία της, «Le Dernier Coup de Marteau».

Στον αντίποδα της γαλλικής επέλασης, αντιστέκονται σθεναρά οι Αμερικανοί, οι οποίοι, επίσης, δεν μπορούν να έχουν παράπονο ότι παραμελήθηκαν από το ιταλικό Φεστιβάλ. Ο μόνιμος της Mostra Ραμίν Μπαχράνι «κατεβάζει» στο διαγωνιστικό το «99 Homes», μια ακόμη ιστορία καθημερινών, οικονομικών ανησυχιών, αυτή τη φορά ενός πατέρα που προσπαθεί να ανακτήσει το σπίτι από το οποίο εκδιώχθηκε η οικογένειά του (πρωταγωνιστούν οι Άντριου Γκάρφιλντ, Μάικλ Σάνον και Λόρα Ντερν), ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν επιμένει ιταλικά μετά το περσινό «Joe», φέρνοντας μαζί του στο Lido τον Αλ Πατσίνο, ελπίζοντας σε μια επιστροφή στη φόρμα ανάλογη του Νίκολας Κέιτζ πέρυσι, ενώ ο Άντριου Νίκολ (του «Gattaca», εκτός των άλλων) ενσταλάζει στο «Good Kill» (φωτό) ηθικές αμφιβολίες στον Ίθαν Χοκ και την Τζάνιουαρι Τζόουνς. Κανένα Φεστιβάλ δεν εμίσησε, εξάλλου, ένα λαμπερό κόκκινο χαλί.

Ήδη εδώ και μήνες περιμέναμε ότι, τελικά, ο Έιμπελ Φεράρα θα παρουσίαζε τον «Pasolini» του στη Βενετία. Ο σκηνοθέτης υπόσχεται μία ταινία που συνδυάζει τη φαντασία με το ρεαλισμό, ενώ ο Γουίλεμ Νταφόου είναι a priori έτοιμος για το βραβείο ανδρικής ερμηνείας (λογικά). Επιβεβαιώνοντας, επίσης, τις προβλέψεις, δύο ταινίες που όλοι εξεπλάγησαν όταν δε συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα των περσινών Καννών, αποβιβάζονται στη Βενετία, έτοιμες να συμμετάσχουν από τώρα στα προγνωστικά για τα μεγάλα βραβεία. Το τρίωρο «The Cut» (φωτό) του Φατίχ Ακίν (κάτι γίνεται φέτος με τις τρίωρες τουρκόφωνες ταινίες…), με τον όλο και πιο αναγνωρίσιμο Ταχάρ Ραχίμ (τελευταία τον είδαμε στο «Παρελθόν» του Ασγκάρ Φαραντί), αλλά και το κλείσιμο της τριλογίας του Σουηδού Ρόι Άντερσον (μετά τα «Τραγούδια από τον Δεύτερο Όροφο» και «Εσείς οι Ζωντανοί»), «Α Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence», αποτελούν δύο από τις πιο αναμενόμενες, τυλιγμένες στη μυστικότητα, φετινές ταινίες του λεγόμενου arthouse κυκλώματος και περιμένουμε εναγωνίως να ανακαλύψουμε αν το τελικό αποτέλεσμα θα επιβραβεύσει την προσμονή μας. Και τα δύο φιλμ, εξάλλου, υπόσχονται μια δόση σουρεαλισμού στις αφηγήσεις τους, κάτι που κάνει de facto τα πράγματα επικίνδυνα αλλά, και γι’ αυτό, άκρως ενδιαφέροντα.

Φεστιβάλ Βενετίας χωρίς ιταλικές συμμετοχές (τρεις για την ακρίβεια κάθε χρόνο), όμως, δε γίνεται. Για φέτος, οι εκλεκτοί είναι ο Μάριο Μαρτόνε, ο οποίος συμμετέχει με το «Il Giovane Favoloso», βιογραφία του Ιταλού ποιητή Τζάκομο Λεοπάρντι, ο Φραντσέσκο Μούντζι με το, σχεδόν υποχρεωτικό ιταλικό μαφιόζικο δράμα της χρονιάς, «Anime Nere», και ο Σαβέριο Κοστάντσο, ο οποίος στο «Hungry Hearts» (φωτό) παρακολουθεί τη ζωή ενός νεαρού ζευγαριού (ο, προ των πυλών τεράστιας δημοτικότητας λόγω του επερχόμενου «Star Wars», Άνταμ Ντράιβερ, και η συχνή επισκέπτις του Lido, Άλμπα Ρορβάκερ), όσο εκείνη αρχίζει να γίνεται όλο και λιγότερο ιδανική.

Στις υπόλοιπες συμμετοχές, βρίσκουμε τον Τζόσουα Οπενχάιμερ, ο οποίος μετά το υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ του, «The Act of Killing», επιστρέφει με το «The Look of Silence» στην ίδια θεματική αλλά από την πλευρά των θυμάτων, το δημιουργό του «Tetsuo» και του – επίσης βενετσιάνικου – «Το Φίδι του Ιουνίου», Σινία Τσουκαμότο, με το «Nobi», την εκ νέου διασκευή του ομώνυμου βιβλίου, στο οποίο ένας στρατιώτης προσπαθεί να επιβιώσει στη ζούγκλα των Φιλιππίνων κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και τον Αντρέι Κοντσαλόφσκι , που επιστρέφει στο διαγωνιστικό της Βενετίας, μετά το «Σπίτι των Τρελών», με το «The Postman’s White Nights». Το «Ghesseha» της Κυρίας του ιρανικού σινεμά Ραχσάν Μπανί-Ετεμάντ, το «Sivas» του Κανάν Μουζντετσί, επίσης εκ Τουρκίας, και το «Red Amnesia» του Σιαοσουάι Γουάνγκ, ένα θρίλερ στο οποίο η ζωή μιας συνταξιούχου αλλάζει όταν αρχίζει να λαμβάνει λουλούδια από έναν άγνωστο, συμπληρώνουν την εικοσάδα του διαγωνιστικού προγράμματος.

ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΕΚΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ

Αλήθεια, υπάρχει κάτι σε ολόκληρο το τμήμα που να ξεπερνά την ανακοίνωση ότι όχι μόνο το δεύτερο, αλογόκριτο (και διάρκειας τριών ωρών) μέρος του «Nymphomaniac» (φωτό) θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ αλλά και, για πρώτη φορά, η Mostra θα προβάλει ολόκληρο το έπος του Λαρς φον Τρίερ, στην πλήρη, πεντέμισι ωρών version του για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στο Βερολίνο το «director’s cut» του πρώτου «Nymphomaniac»; Πρώιμος ενθουσιασμός και μόνο στη σκέψη τής προβολής και ταυτόχρονη μελαγχολία, καθώς αυτό θα σημάνει και τον οριστικό αποχαιρετισμό μας στην «Joe» της Σαρλότ Γκενσμπούρ.

Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι οι υπόλοιπες προβολές εκτός διαγωνιστικού δεν καταβάλλουν αξιόλογες προσπάθειες για να προκαλέσουν την προσοχή. Ο «μεγάλος» (τουλάχιστον κάποτε) Πίτερ Μπογκντάνοβιτς φέρνει στο κόκκινο χαλί την Τζένιφερ Άνιστον και τον Όουεν Γουίλσον σε μια κωμωδία σατιρικών προθέσεων («She’s Funny That Way»), ο Πίτερ Χο-Σαν Τσαν δημιουργεί με το «Dearest» ένα θρίλερ για τις απαγωγές παιδιών στη σύγχρονη Κίνα, χρησιμοποιώντας ένα ασιατικό all-star cast (παρεμπιπτόντως, το δικό του «Comrades – A Love Story» είχε παρουσιαστεί πέρυσι σε αποκατεστημένη κόπια στο τμήμα των επανεκδόσεων, το οποίο αποτέλεσε ωραία προετοιμασία για φέτος), ο Τζο Ντάντε (της φήμης των «Gremlins») δίνει «genre» τονωτικές ενέσεις στο πρόγραμμα με την ιστορία ενός τύπου που έχει την ατυχία να δει την πρώην του να επιστρέφει ως… ζόμπι («Burying the Ex», φωτό), ενώ ο Μπάρι Λέβινσον σκηνοθετεί τον (δεύτερο στο πρόγραμμα) Αλ Πατσίνο και την Γκρέτα Γκέργουιγκ στο «The Humbling», μια ιστορία παθιασμένου και καταστροφικού έρωτα ανάμεσα σε έναν αυτοκτονικό, μεσήλικα ηθοποιό και μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο ταινίες του Αλ Πατσίνο θα προβληθούν την ίδια μέρα στο Lido, δημιουργώντας μια ημι-επίσημη «Al Pacino Day».

Διαμαρτύρεστε και με το δίκιο σας που δεν έχω αναφέρει μέχρι τώρα τον Τζέιμς Φράνκο, αλλά με χαρά πρόκειται να σας ενημερώσω ότι δε χρειάζεται να ανησυχείτε άλλο, διότι ο Αμερικανός ηθοποιός / σκηνοθέτης / καλλιτέχνης επιστρέφει στο Lido με ακόμη μια λογοτεχνική μεταφορά, αυτή τη φορά του «The Sound and the Fury» του Γουίλιαμ Φόκνερ, με συμπρωταγωνιστές τον αδελφό του, Ντέιβ, τον «αδελφό» του Σεθ Ρόγκεν και τον (της φήμης των «Mad Men») Τζον Χαμ.

Άξιες αναφοράς είναι, επίσης, η ειδική προβολή της mini σειράς του HBO «Olive Kitteridge» της Λίζα Τσολοντένκο με τον Μπιλ Μάρεϊ και τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, η πρεμιέρα του αναμενόμενου animated «The Boxtrolls» (φωτό), που ευελπιστούμε να σπάσει ευχάριστα το βαρύ κοινωνικοπολιτικό προφίλ τού προγράμματος, η νέα ταινία του παλαίμαχου Κορεάτη σκηνοθέτη (με πάνω από εκατό ταινίες στο ενεργητικό του) Ιμ Κουόν Τεκ, «Hwajang», και το καινούργιο ντοκιμαντέρ τού μόνιμα αμφιταλαντευόμενου ανάμεσα στη μυθοπλασία και την αποτύπωση της (άβολης) πραγματικότητας, Ούλριχ Ζάιντλ, «Im Keller». Τέλος, η λήξη της διοργάνωσης θα γίνει με το «The Golden Era» της Αν Χούι, η οποία θα τελέσει και Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής των Οριζόντων. Το πλήρες πρόγραμμα, μαζί με τις ιταλικές συμμετοχές, θα το βρεις στο τέλος του κειμένου.

ORIZZONTI

Το πρόγραμμα των Orizzonti είναι παραδοσιακά πιο αιχμηρό, πιο τολμηρό και περισσότερο έτοιμο να αφηγηθεί σκοτεινές, εναλλακτικές ιστορίες, οι οποίες πολλές φορές δεν έχουν καμία ελπίδα ευρείας κινηματογραφικής κυκλοφορίας αλλά ούτε και το σχετικό άγχος για αναγνώριση μέσω βραβείων. Την έναρξη θα σημάνει το «The President» του Ιρανού Μοχσέν Μαχμαλμπάφ, μια πολιτική – όχι και τόσο – αλληγορία που διαδραματίζεται σε μια φανταστική χώρα του Καυκάσου, όπου ο πρώην δικτάτοράς της, ύστερα από την πτώση του, έρχεται αντιμέτωπος με το λαό του. Το φιλμ αποτελεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Μαχμαλμπάφ αλλά και την πρώτη ταινία που υπογράφει ύστερα από την εξορία του από το Ιράν.

«Σκανάροντας» το υπόλοιπο πρόγραμμα, την προσοχή τραβάει η σαιξπηρική μεταφορά στο σήμερα του «Cymbeline» (φωτό) του Μάικλ Αλμερέιντα με τους Μίλα Γιόβοβιτς, Εντ Χάρις και Ίθαν Χοκ (ξανά), η διασκευή του ομώνυμου ιταλικού βιβλίου «La Vita Oscena» από τον Ρενάτο Ντε Μαρία, σχετικά με τη διαδρομή ενός αγοριού σε έναν κόσμο γεμάτο παραισθήσεις (και την Ιζαμπέλα Φεράρι σε πρώτο πλάνο), το καινούργιο φιλμ του πάντα εκκεντρικού Κεντάν Ντουπιέ, «Réalité», που αφορά την εξέταση μιας «πραγματικότητας τριών επιπέδων», και η νέα ταινία της κόρης του Μάικλ Μαν, Έιμι Κανάαν Μαν, «Your Right Mind», η οποία καλεί την Κάθριν Χάιγκλ να υποδυθεί μια σύγχρονη μουσικό και ανύπανδρη μητέρα, που πρέπει να αντιμετωπίσει και εκείνους που θέλουν να πάρουν την κηδεμονία της κόρης της αλλά και τον νέο έρωτα της ζωής της. Αχ!

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν, επίσης, το βρετανικό δράμα «Bypass» του Ντουέιν Χόπκινς, σχετικά με τη ζωή δύο αδελφών ύστερα από την επιστροφή του μεγαλύτερου από τη φυλακή, το αυστριακό «Ich Seh, Ich Seh» των Βερόνικα Φραντς και Σέβεριν Φιάλα, ένα ιδιότυπο φιλμ υπαρξιακού τρόμου, το οποίο παρακολουθεί δύο αδέλφια που αμφιβάλλουν ότι η γυναίκα που γύρισε από κοσμητική επέμβαση είναι όντως η μητέρα τους, το ινδικό «Court» του Τσαϊτάνια Ταμχάνε, που επικεντρώνεται στη δίκη ενός τραγουδιστή παραδοσιακών τραγουδιών του οποίου ένα τραγούδι προκάλεσε μια αυτοκτονία, και το γαλλικό «Near Death Experience» των Μπενουά Ντελεπίν και Γκουστάβ Κερβέρν με πρωταγωνιστή για άλλη μια φορά (μετά το βερολινέζικο «L’ Enlèvement de Michel Houellebecq») το συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ! Το πλήρες πρόγραμμα του τμήματος, καθώς και τις μικρού μήκους ταινίες που το πλαισιώνουν, θα το βρεις στο τέλος του κειμένου. Δυστυχώς, τη στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο, πολλές ταινίες δεν είχαν καν δημοσιοποιήσει κάποια σύνοψή τους.

VENICE DAYS

Μετά την προπέρσινη νικητήρια «Pieta» και το περσινό φιάσκο του «Moebius», ο Κιμ Κι-Ντακ επιστρέφει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην Βενετία, αυτή τη φορά για να ανοίξει το παράλληλο (και αδελφικό προς το Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών) τμήμα των «Giornate degli Autori – Venice Days» με το «One on One» (φωτό), ένα φιλμ που συνεχίζει τη «σκοτεινή» διαδρομή τού δημιουργού, επιλέγοντας αυτή τη φορά να διηγηθεί μια ιστορία εκδίκησης, στην οποία μια ομάδα προσπαθεί να διαπιστώσει ποιος από τους επτά υπόπτους τού προ ετών βιασμού (και δολοφονίας κατόπιν) μιας κοπέλας είναι ο πραγματικός ένοχος. Η ταινία έχει κάνει την πρεμιέρα της στην Κορέα και έχει ήδη αποκτήσει το χαρακτηρισμό του «τραυματικού φιλμ», λόγω των έντονων σκηνών βίας, δημιουργώντας ανησυχίες σχετικά με αυτό που μας περιμένει (πάλι). Το κλείσιμο του προγράμματος, αντιθέτως, θα δοθεί σε σαφώς πιο ανάλαφρους (και επίκαιρους) τόνους με το ντοκιμαντέρ του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια «Messi», σχετικά με… έλα τώρα, ξέρεις ποιον!

Στο ενδιάμεσο, δώδεκα ταινίες θα διαγωνιστούν για πρώτη φορά για το βραβείο των «Venice Days» και το αντίστοιχο βραβείο κοινού, ενώ στις αίθουσες του Lido θα παρουσιαστούν επιπλέον τέσσερις ειδικές προβολές (ανάμεσά τους και το «Five Star» του Κιθ Μίλερ, η ταινία συνεργασίας ανάμεσα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και το αντίστοιχο της Tribeca), δύο ακόμα μικρού μήκους ταινίες από γυναίκες δημιουργούς, στο πλαίσιο της συνεργασίας του Φεστιβάλ με τον οίκο μόδας Miu Miu (για φέτος, η Μιράντα Τζουλάι και η Σο Γιονγκ Κιμ είναι οι επιλογές της εταιρείας) και οι τρεις τελικές υποψήφιες ταινίες για το βραβείο LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, τα «Ida» του Παβέλ Παβλικόφσκι, «Girlhood» της Σελίν Σιαμά και «Class Enemy» του Ροκ Μπιτσέκ.

Οι ταινίες που αναμφισβήτητα ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά στο πρόγραμμα είναι η καινούργια (γυρισμένη στην Αβάνα) ταινία του – βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για το «Ανάμεσα στους Τοίχους» – Λοράν Καντέ, «Retour à Ithaque» (φωτό), και η δεύτερη γαλλική συμμετοχή στο πρόγραμμα, «Métamorphoses» του Κριστόφ Ονορέ, η οποία διασκευάζει στη σύγχρονη εποχή… Οβίδιο, σε μια ιστορία ανδρών, γυναικών και… Θεών. Και τα δυο αποτελούν ταινίες που αναμένονταν να συμμετάσχουν στο διαγωνιστικό τμήμα, δημιουργώντας απορίες σχετικά με το αν η ποιότητά τους είναι αμφισβητήσιμη ή απλά το συνολικό επίπεδο του φετινού διαγωνιστικού πολύ υψηλό. Ελπίζω η απάντηση να βρίσκεται περισσότερο κοντά στη δεύτερη υπόθεση…

Στις υπόλοιπες συμμετοχές, συναντούμε το ποδοσφαιρικής θεματολογίας «El 5 de Talleres» του (γνωστού από το «Gigante») Αντριάν Μπίνιες, τη μεταγραφή από το φεστιβάλ του SXSW (και διασκευή σε μεγάλου μήκους ταινία του οσκαρικού μικρού «Curfew») «Before I Disappear» του Σον Κρίστενσεν, την επιστροφή του Ιβάνο Ντε Ματέο στη Βενετία (μετά το «Gli Equilibristi») με το βασισμένο στο βιβλίο του Χέρμαν Κοχ «Το Δείπνο», «I Nostri Ragazzi», και το ισραηλινό party… ευθανασίας «Mita Tova» των πρωτάρηδων Σαρόν Μεϊμόν και Ταλ Γκρανίτ. Το γαλλικό (εμπνευσμένο από φωτογραφίες τραβεστί της δεκαετίας του ’50 και του ’60) «Les Nuits d’Eté», σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μάριο Φανφανί (σεναριογράφου του «Grand Central»), το ιταλικό «Patria» του Φελίτσε Φαρίνα (που καλύπτει τα τελευταία τριάντα χρόνια της ιταλικής εργατικής ιστορίας), το κοινωνικό δράμα «Tussen 10 en 12» του Πίτερ Χόγκεντορν, το οποίο ακολουθεί δύο φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες ώς ένα (πιθανότατα) τραγικό φινάλε, το ντεμπούτο του Γκάι Μάιχιλ «The Goob», που συνδυάζει βρετανική ύπαιθρο και εφηβικά σκιρτήματα (και οι φήμες λένε ότι είναι από τα πιο ισχυρά χαρτιά τού εδώ διαγωνιστικού), η ινδική ιστορία οικονομικής κι ερωτικής κρίσης «Asha Jaoar Majhe» και η φινλανδική, αντισυμβατική ιστορία ενηλικίωσης «He Ovat Paenneet» συμπληρώνουν τις υπόλοιπες θέσεις του προγράμματος.

VENICE INTERNATIONAL CRITICS’ WEEK

Παραδοσιακά, το παράλληλο (και ανεξάρτητο) τμήμα της Εβδομάδας Κριτικής είναι εκείνο που κρύβει τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, ακριβώς γιατί, λόγω της φύσης του (οι ταινίες που διαγωνίζονται είναι μεγάλου μήκους ντεμπούτα σκηνοθετών), καμία πρόβλεψη δεν είναι εκ των προτέρων ασφαλής (παρεμπιπτόντως, το υποψήφιο για το βραβείο LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου «Class Enemy» ξεκίνησε από εδώ την πορεία του πέρυσι). Το τμήμα θα ανοίξει με το «Melbourne» (φωτό) του Νίμα Τζαβίντι από το Ιράν, στο οποίο η μετακίνηση στην Αυστραλία λόγω σπουδών για ένα νεαρό ζευγάρι (ο άνδρας του ζευγαριού ερμηνεύεται από τον αναγνωρίσιμο απ’το «Ένας Χωρισμός», Πεϊμάν Μααντί) αποκτά εμπόδια ύστερα από ένα τραγικό γεγονός, ενώ θα κλείσει με το «Arance e Martello» του Ντιέγκο Μπιάνκι, μια ταινία που εξετάζει τις πρόσφατες μπερλουσκονικές πρακτικές, όπως τις βιώνει ένα μικρό, γωνιακό κατάστημα της σχετικά σύγχρονης Ιταλίας. Στο ενδιάμεσο, επτά έργα από όλο τον κόσμο (αλλά όχι και τις Ηνωμένες Πολιτείες) διαγωνίζονται για το βραβείο του «Λέοντα του Μέλλοντος» (μαζί με τα ντεμπούτα των υπόλοιπων τμημάτων) και τα 100.000 ευρώ που το συνοδεύουν, αλλά και το αντίστοιχο βραβείο κοινού. Ανάμεσά τους, η παραγωγή των αδελφών Νταρντέν «Terre Battue» με σκηνοθέτη τον Στεφάν Ντεμουστιέ και τη Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι μπροστά από την κάμερα, το αυστηρό, γερμανικό και πολλά υποσχόμενο «Zerrumpelt Herz» του Τιμ Κρόγκερ, το παλαιστινιακό μελόδραμα «Villa Touma» της Σούχα Αράφ, σκηνοθετική πρεμιέρα για τη σεναριογράφο του «Lemon Tree» (η Βενετία εξακολουθεί να δίνει βήμα στις νέες σκηνοθέτιδες από τις χώρες της Μέσης Ανατολής), αλλά και η θεωρητικά πιο προκλητική συμμετοχή του συνόλου, το «Flapping in the Middle of Nowhere» της Νγκουγέν Χοάνγκ Ντιέπ από το Βιετνάμ, μια ιστορία σεξουαλικών εμμονών με… εγκύους, που υπόσχεται να κάνει την προβολή όσο άβολη γίνεται. Η σέρβικη ιστορία πολέμου «No One’s Child», το κινεζικό νουάρ «Binguan» του Σιν Γιουκούν και το ιταλικό ντοκιμαντέρ «Dancing with Maria» του Ιβάν Γκεργκολέτ για την υπερήλικα, πλέον, χορεύτρια και δασκάλα χορού από την Αργεντινή, Μαρία Φουξ, συμπληρώνουν το πρόγραμμα.

Ακολουθεί η πλήρης λίστα των ταινιών σε όλα τα διαγωνιστικά τμήματα και όλα τα παράλληλα, ανεξάρτητα προγράμματα.

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

«Birdman (or the Unexpected Virtue of Ignorance)» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (ταινία έναρξης)
«The Cut» του Φατίχ Ακίν
«Εn Duva Satt på en Gren och Funderade på Tillvaron / Α Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence» του Ρόι Άντερσον
«99 Homes» του Ραμίν Μπαχράνι
«Ghesseha / Tales» της Ραχσάν Μπανί-Ετεμάντ
«La Rançon de la Gloire» του Ξαβιέ Μποβουά
«Hungry Hearts» του Σαβέριο Κοστάντσο
«Le Dernier Coup de Marteau» της Αλίξ Ντελαπόρτ
«Pasolini» του Έιμπελ Φεράρα
«Manglehorn» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
«3 Coeurs» του Μπενουά Ζακό
«Belye Nochi Pochtalona Alekseya Tryapitsyna / The Postman’s White Nights» του Αντρέι Κοντσαλόφσκι
«Il Giovane Favoloso» του Μάριο Μαρτόνε
«Sivas» του Κανάν Μουζντετσί
«Anime Nere» του Φραντσέσκο Μούντζι
«Good Kill» του Άντριου Νίκολ
«Loin des Hommes» του Νταβίντ Ολχόφεν
«The Look of Silence» του Τζόσουα Οπενχάιμερ
«Nobi / Fires on a Plain» του Σίνια Τσουκαμότο
«Chuangru Zhe / Red Amnesia» του Σιαοσουάι Γουάνγκ

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ (ΕΚΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ)

«Words with Gods» των Γκιγιέρμο Αριάγκα, Εμίρ Κουστουρίτσα, Άμος Γκιτάι, Μίρα Νάιρ, Γουόργουικ Θόρντον, Χέκτορ Μπαμπένκο, Μπαχμάν Γκομπαντί, Χίντεο Νακάτα, Άλεξ Ντε Λα Ιγκλέσια
«She’s Funny That Way» του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς
«Qin’ ai de / Dearest» του Πίτερ Χο-Σαν Τσαν
«Olive Kitteridge» της Λίζα Τσολοντένκο
«Burying the Ex» του Τζο Ντάντε
«Perez.» του Εντοάρντο Ντε Άντζελις
«La Zuppa del Demonio» του Νταβίντε Φεράριο
«The Sound and the Fury» του Τζέιμς Φράνκο
«Tsili» του Άμος Γκιτάι
«La Trattativa» της Σαμπίνα Γκουτζάντι
«Hwajang / Make-Up» του Ίμ Κουόν Τεκ
«The Humbling» του Μπάρι Λέβινσον
«O Velho do Restelo / The Old Man of Belem» του Μανοέλ Ντε Ολιβέιρα
«Un Giorno da Italiani / Italy in a Day» του Γκαμπριέλε Σαλβατόρες
«Im Keller / In the Basement» του Ούλριχ Ζάιντλ
«The Boxtrolls» των Άντονι Στάκι και Αναμπέλ Γκράχαμ
«Nymphomaniac: Vol. II (Long Version) – Director’s Cut» του Λαρς φον Τρίερ
«Huangjin / The Golden Era» της Αν Χούι (ταινία λήξης)

ORIZZONTI

«The President» του Μοχσέν Μαχμαλμπάφ (ταινία έναρξης)
«Belluscone, Una Storia Siciliana» του Φράνκο Μαρέσκο
«Bypass» του Ντουέιν Χόπκινς
«Court» του Τσαϊτάνια Ταμχάνε
«Cymbeline» του Μάικλ Αλμερέιντα
«Heaven Knows What» των Τζος και Μπεν Σάφντι
«Ich Seh, Ich Seh / Goodnight Mommy» των Βερόνικα Φραντς και Σέβεριν Φιάλα
«Jayuui Eondeok / Hill of Freedom» του Χονγκ Σανγκ-Σου
«Kreditis Limiti / Line of Credit» της Σαλόμε Αλέξι
«La Vita Oscena» του Ρενάτο ντε Μαρία
«Nabat» του Ελχίν Μισάογλου
«Near Death Experience» των Μπενουά Ντελεπίν και Γκουστάβ Κερβέρν
«Réalité / Reality» του Κεντάν Ντουπιέ
«Senza Nessuna Pieta» του Μικέλε Αλαΐκε
«Tavka su Pravila / These are the Rules» του Όγκντζεν Σβιλίτσιτς
«Theeb» του Νατζί Αμπού Νογουάρ
«Your Right Mind» της Έιμι Καναάν Μαν
«Io Sto con la Sposa» των Αντόνιο Αουγκουλιάρο και Γκαμπριέλε ντελ Γκράντε (εκτός διαγωνιστικού)
«Cams» του Καρλ Γιόχαν Βέστρεγκεντ (μικρού μήκους)
«Castillo y el Armado» του Πέδρο Άρες (μικρού μήκους)
«Da Shu / Great Heat» του Τάο Τσεν (μικρού μήκους)
«Era Apocrypha» του Μπρένταν Σουένι (μικρού μήκους)
«Ferdinand Knapp» του Αντρέα Μπαλντίνι (μικρού μήκους)
«Fi al Waqt al dae’A / In Overtime» του Ράμι Γιασίν (μικρού μήκους)
«La Bambina / Bache» του Άλι Ασγκάρι (μικρού μήκους)
«Lehem / Daily Bread» του Ιντάν Χουμπέλ (μικρού μήκους)
«Mademoiselle» του Γκιγιόμ Γκουί (μικρού μήκους)
«3/105» των Αβελίνα Πρατ και Ντιέγκο Οπάτσο (μικρού μήκους, εκτός διαγωνιστικού)
«Arta» του Αντριάν Σιτάρου (μικρού μήκους, εκτός διαγωνιστικού)
«L’Atessa del Maggio» του Σιμόνε Μάσι (μικρού μήκους, εκτός διαγωνιστικού)
«Lift you Up» του Ραμίν Μπαχράνι (μικρού μήκους, εκτός διαγωνιστικού)
«Maryam» του Σίντι Σαλέχ (μικρού μήκους, εκτός διαγωνιστικού)

VENICE DAYS

«One on One» του Κιμ Κι-Ντακ (ταινία έναρξης – εκτός διαγωνιστικού)
«El 5 de Talleres» του Αντριάν Μπίνιες
«Retour à Ithaque» του Λοράν Καντέ
«Before I Disappear» του Σον Κρίστενσεν
«I Nostri Ragazzi / The Dinner» του Ιβάνο Ντε Ματέο
«Les Nuits d’Eté» του Μάριο Φανφανί
«Patria» του Φελίτσε Φαρίνα
«Métamorphoses» του Κριστόφ Ονορέ
«Tussen 10 en 12» του Πίτερ Χόγκεντορν
«Mita Tova / The Farewell Party» των Σαρόν Μεϊμόν και Ταλ Γκρανίτ
«The Goob» του Γκάι Μάιχιλ
«Asha Jaoar Majhe / Labour of Love» του Αντιτιαβικράμ Σενγκούπτα
«He Ovat Paenneet / They Have Escaped» του Γιούκα Πέκα Βάλκεπα
«Messi» του του Άλεξ Ντε Λα Ιγκλέσια (ταινία λήξης – εκτός διαγωνιστικού)
«9×10 Novanta» των Μάρκο Μπονφάντι, Κλάουντιο Τζοβανέζι, Αλίνα Μαράτσι, Πιέτρο Μαρτσέλο και Σάρα Φγκάιερ, Τζοβάνι Πιπέρνο, Κοστάντσα Κουατρίλιο, Πάολα Ράντι, Αλίτσε Ρορβάκερ, Ρόλαντ Σέτσκο (Ειδική προβολή)
«The Show Must Go On» της Ρα Ντι Μαρτίνο (Ειδική προβολή)
«The Lack» των Masbedo (Ειδική προβολή)
«Five Star» του Κιθ Μίλερ (Ειδική προβολή)
«Miu Miu Women’s Tales #7: Spark and Light» της Σο Γιονγκ Κιμ
«Miu Miu Women’s Tales #8: Somebody» της Μιράντα Τζουλάι
Υποψήφιες ταινίες για το βραβείο LUX:
«Ida» του Παβέλ Παβλικόφσκι
«Girlhood» της Σελίν Σιαμά
«Class Enemy» του Ροκ Μπιτσέκ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

«Melbourne» του Νίμα Τζαβίντι (ταινία έναρξης – εκτός διαγωνιστικού)
«Binguan / The Coffin in the Mountain» του Σιν Γιουκούν
«Dancing with Maria» του Ιβάν Γκεργκολέτ
«Đập Cánh Giữa Không Trung / Flapping in the Middle of Nowhere» της Νγκούγεν Χοάνγκ Ντιέπ
«Ničije Dete / No One’s Child» του Βικ Ρσούμοβιτς
«Terre Battue / 40-Love» του Στεφάν Ντεμουστιέ
«Villa Touma» της Σούχα Αράφ
«Zerrumpelt Herz / The Council of Birds» του Τιμ Κρόγκερ
«Arance e Martello / The Market» του Ντιέγκο Μπιάνκι (ταινία λήξης – εκτός διαγωνιστικού)